بررسی تاثیر مراقبت معنوی بر اعتماد به نفس نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک

مقدمه: در دوره ی نوجوانی به دلیل بروز تغییرات در هویت و مسئولیت های فرد و هم چنین تغییرات ناشی از بلوغ جنسی، اعتمادبه نفس تا حدودی کاهش می یابد و با ابتلای نوجوان به بیماری مزمن دیابت، کاهش بیشتری نیز پیدا می کند. به نظر می رسد ارتقاء اعتمادبه نفس در رفتارهای خود مدیریتی اثر مثبت دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مراقبت معنوی بر اعتمادبه نفس نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی و از نوع کار آزمایی بالینی، روی 52 نوجوان مبتلابه دیابت نوع یک که به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (26 نفر گروه آزمون، 26 نفر گروه شاهد) قرار گرفتند، انجام شد. مداخله به صورت گروهی و روزانه به مدت 6 جلسه در گروه آزمون اعمال شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه ی جمعیت شناختی و مقیاس روزنبرگ جمع آوری شدند. تحلیل داده ها توسط نرم افزار spss19 و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی، آزمون های تحلیل واریانس با اندازه های تکراری، من ویتنی، آزمون دقیق فیشر و کای دو صورت گرفت. یافته ها: میانگین نمره اعتمادبه نفس در گروه شاهد، پیش از ارائه مراقبت معنوی برای گروه آزمون، 0.46 و پس از مداخله در گروه آزمون 1.5 و در دوران پی گیری 1.46 بود. در گروه آزمون نیز میانگین نمره اعتمادبه نفس، پیش از مداخله 3.92، پس از مداخله 5.69 و در دوران پی گیری 6.38 بوده که نتیجه ی آنالیز واریانس اندازه های تکراری بیانگر معنی داری اثر نوع مداخله بود (0.001>p). نتیجه گیری: یافته ها بیانگر تاثیر مراقبت معنوی بر اعتمادبه نفس نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک بود؛ بنابراین پرستاران به عنوان جزئی از سیستم درمان بایستی در مراقبت کل نگر از بیماران به مراقبت معنوی و تداوم آن توجه نمایند.