ارتباط سواد سلامت با خودکارآمدی و خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: سطح پایین سواد سلامت در افراد مبتلا به دیابت نوع دو شایع است و ممکن است یک مانع اساسی برای افزایش سطح خودکارآمدی و خودمراقبتی در بیماران باشد. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین خودکارآمدی و خودمراقبتی و سواد سلامت در مبتلایان به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی خرمشهر می باشد .مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی است که در سال 1395 طراحی و اجرا گردید. جامعه آماری در این پژوهش بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر خرمشهر بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی 121 نمونه انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه ی سواد سلامت (14 سوال)، پرسش نامه ی خودمراقبتی (12 سوال) و پرسش نامه ی خودکارآمدی (8 سوال) بوده است. داده های جمع آوری شده با کمک نرم افزار آماری spss و انجام آزمون های تی تست، آنوا، رگرسیون گام به گام و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره سواد سلامت، خودمراقبتی و خودکارآمدی در بیماران به ترتیب0.53 ±2.90،1.31 ±3.39و1.80 ±6.77 بوده است. همبستگی پیرسون نشان دهنده ی رابطه مثبت سواد سلامت با خودمراقبتی و خودکارآمدی بوده است (0.0001>p) برای هر دو مورد). نتیجه گیری: طراحی برنامه آموزشی مدون و مستمر جهت ارتقای سطح سواد سلامت، خودکارآمدی بیماران مبتلا به دیابت که نهایتاً به تغییر در رفتار و سطح خودمراقبتی آن ها می شود یک امر بسیار ضروری می باشد.