تاثیر فعالیت ورزشی تناوبی در شرایط هایپوکسی بر پاسخ گرلین آسیل‌دار و اشتها در مردان دارای اضافه وزن

مقدمه: با توجه به روند رو به رشد چاقی و اضافه وزن و نیاز به راهکار اساسی جهت حل این مسئله، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت ورزشی تناوبی در شرایط هایپوکسی بر پاسخ هورمون گرلین آسیل دار و میزان اشتها در افراد دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: آزمودنی ها شامل 8 نفر دانشجوی مرد غیر فعال داوطلب با میانگین نمایه ی توده ی بدنی 1.5±28.40 از دانشگاه شهید بهشتی در آزمون فعالیت ورزشی تناوبی شامل 5 مرحله فعالیت 4 دقیقه با شدت 85 درصد ضربان قلب بیشینه و فواصل استراحت فعال 2 دقیقه با شدت 50 درصد ضربان قلب بیشینه، روی دوچرخه کارسنج در دو ارتفاع 3300 و 2700 متری برابر با کاهش فشار سهمی اکسیژن به میزان 14 درصد و 15 درصد، طی دو جلسه با فاصله یک هفته به صورت توازن متقابل شرکت کردند. خون گیری، 15 دقیقه پیش و 10، 20، 40، 60، 80 دقیقه پس از فعالیت انجام شد. یافته ها: شدت هایپوکسی تفاوت معنی داری بر میزان پاسخ گرلین آسیل دار (0.180=p) و اشتها (0.215=p) نداشت، اما صرف نظر از شدت هایپوکسی، فعالیت ورزشی در این شرایط کاهش معنی داری را در میزان اشتها ایجاد کرد (0.046=p). نتیجه گیری: از آنجا که میزان گرلین آسیل دار و اشتها در پاسخ به فعالیت ورزشی در هر دو شدت هایپوکسی کاهش یافته است و تفاوتی بین دو ارتفاع مشاهده نشده است، بنابراین به نظر می رسد فعالیت در شرایط هایپوکسی در ارتفاع پایین تر که قابلیت دسترسی برای افراد دارای اضافه وزن دارد، می تواند به عنوان راهکاری برای کنترل اشتها و کاهش وزن افراد دارای اضافه وزن پیشنهاد شود.