پیامد‌های آناتومیک و فیزیولوژیک مواجهه‌ ی جنین با آندروژن

مقدمه: مطالعات گسترده روی انسان و مدل های حیوانی، تاثیر مواجهه ی جنین در بازه های زما نی ویژه و تعیین کننده ی پیش از تولد با عوامل محیطی (از جمله هورمون ها، مواد شیمیایی، تغذیه و عوامل اجتماعی)، بر رشد و تکامل جنین را نشان داده اند. هورمون های جنسی از جمله ی این عوامل محیطی هستند که بیشترین اثرات را بر رشد و تکامل بخش های مختلف جنین به جا می گذارند و در این بین، آندروژن ها، به لحاظ دارا بودن منابع مختلف تولید و ترشح، بیشتر از سایر هورمو ن ها مورد توجه هستند. یافته های حاصل از این تحقیقات نشان داده اند که آندروژن مازاد می تواند در دوران جنینی به عنوان یک تراتوژن عمل کند و باعث ایجاد نقایصی در زمینه های مختلفی، از قبیل اختلال در عملکرد غدد درون ریز، دستگاه عصبی و هم چنین بروز اختلالات روان شناختی و رفتاری در بزرگ سالی شود. به لحاظ اهمیت دوران بحرانی پیش از تولد در بروز ناهنجاری های بزرگسالی، مطالعات بنیادی بسیاری بر چگونگی تاثیر عوامل محیطی بر این دوران حساس متمرکز شده اند. این مقاله به ارائه ی شواهدی می پردازد که تاثیر آندروژن های مازاد در این دوران را بر رشد و تکامل جنین، که می تواند زمینه ساز بروز برخی فنوتیپ/بیماری های ویژه در بزرگسالی باشد، نشان می دهد.