اثر آموزش کارکردهای اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره، بر کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی

مقدمه: اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی یکی از اختلالات عصب – تحولی شایع دوران کودکی است که با سه مشخصه ی نارسایی توجه، فزون کنشی و تکانش گری شناخته می شود. بررسی اثر آموزش کنش های اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره، بر بهبود کنش وری اجرایی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی است. روش:از بین کودکانمبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی مراجعه کننده به بخش روان پزشکی کودک و نوجوان بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل، 16 کودک هفت تا 10 ساله ی مبتلا به این اختلال، با روش نمونه گیری هدف مند،انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه هشت نفره (مداخله و کنترل)جای داده شدند. آزمودنی ها در دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون با مقیاس نارساکنش وری اجرایی بارکلی (bdefs) سنجیده شدند. گروه مداخله به همراه مادرانشان 11 جلسه ی یک ساعته آموزش کنش های اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره دریافت کرد. داده ها با استفاده از نسخه ی 19 نرم افزارspss و با روش تحلیل کوواریانس تک-متغیری (ancova) و تحلیل کوواریانس چندمتغیری (mancova) بررسی شد. یافته ها نشان دادند که گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در مرحله ی پس آزمون در خلاصه کنش های اجرایی به طور معناداری(001/0p < )بهبود یافته است. این بهبود در هر پنج خرده آزمون مقیاس نارساکنش وری اجرایی بارکلی شامل مهار خود، خودانگیزشی، خود نظم-جویی هیجانی، خودسازمان دهی و مدیریت زمان مشاهده شد. نتیجه گیری: آموزش کنش های اجرایی مبتنی بر زندگی روزمره، سبببهبود کنش وری اجرایی در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی می شود.