درک و بیان کاربردهای نوای گفتار در کودکان بهنجار فارسی زبانپنج تا 10 ساله شواهدی از رویکرد روان‌شناسی زبان

مقدمه: از دیدگاه روان‌شناسی زبان اخیرا برای شناخت انواع مهارت‌های درک و بیان نوای گفتار در زبان‌های مختلف استفاده شده است. پژوهش حاضر اولین مطالعه با هدف بررسی توانایی درک و بیان کاربرد نوا در کودکان بهنجار 5 تا 10 ساله فارسی زبان بر مبنای دیدگاه روان‌شناسی زبان است. روش: مطالعه مقطعی حاضر روی 30 دختر و 30 پسر بهنجار فارسی زبان در گروه‌های سنی 6-5، 8-7 و 10-9 سال اجرا شد. ابتدا تکالیف نوای پایانی، احساس، مرزبندی و تاکید ویژه در دو بخش درک و بیان با توجه به عملکرد‌های نوای گفتار در فارسی با الگوبرداری از رویکرد روان‌شناسی زبان توسط محققان طراحی سپس اجرا شد. یافته‌ها: امتیاز کودکان 6-5 و 8-7 سال در تکالیف درک و بیان کاربرد نوا به استثنای بیان تاکید ویژه بالاتر از 12 (سطح شانس) بود؛ اما کودکان 10-9 سال در تمام تکالیف نزدیک به سقف امتیازها را کسب کردند. تفاوت میانگین امتیازها به تفکیک سنین تنها در تکالیف نوای پایانی و تاکید ویژه معنادار بود )05/0 ?p). در تکالیف نوای پایانی و تاکید ویژه، بین امتیازهای درک و بیان همبستگی معناداری مشاهده شد (00/0=p). نتیجه‌گیری: توانایی درک و بیان کاربرد نوا در کودکان بهنجار فارسی زبان با افزایش سن پیشرفت می‌کند. به‌نظر می‌رسد عملکرد کودکان فارسی زبان در درک و بیان انواع کاربردهای نوا در 6-5 سالگی فراتر از شانس است اما اکتساب مهارت بیان تاکید ویژه تا 10 سالگی به تاخیر می‌افتد.