اثربخشی آموزش مبتنی بر فراشناخت، بر تنظیم هیجانی و هیجان تحصیلی ریاضی دانش آموزان دوره متوسطه دوم

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر فراشناخت، بر تنظیم هیجانی و هیجان تحصیلی ریاضی در دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران بود. روش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر تهران در سال تحصیلی 93-1392 بودند که از میان آنها 30 دانش آموز به شیوه ی نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و با طرح پژوهش آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند (15 دانش آموز در گروه آزمایش و 15 دانش آموز در گروه کنترل). مداخلات مربوط به آموزش مبتنی بر فراشناخت به مدت 10 جلسه آموزشی 45 دقیقه ای طی دو جلسه در هفته بر روی دانش آموزان گروه آزمایش انجام گرفت. ابزارهای مورد استفاده، پرسش نامه های تنظیم هیجانی (گروس و جان،2003) و هیجانات پیشرفت – ریاضیات (پکرون، گاتز و فرتزل،2005) بود. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیری (mancova) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاکی از تفاوت معنادار بین گروه ها بود. نتایج آزمون تک متغیره نیز حاکی از وجود تفاوت معنادار در هر دو متغیر بود. نتیجه‌گیری: راهبردهایی که فراشناخت در اختیار افراد قرار می‌دهد، دانشی است نظارتی، برنامه ریزی و کنترلی. لذا این راهبردهای فراشناخت سبب می گردد تا هیجان فراخوانده شده بر اثر محرکات محیطی تحت نظر این فرایندها و ابعاد قرار گرفته و این هیجانات به هنگام تظاهر بیرونی، شکل مدیریت شده و سازماندهی شده تری را به خود گیرند.