پیوند میان علوم اعصاب و تربیت: چالشها و امیدها

هدف: از آنجا که تمایل به ایجاد ارتباط بین علوم اعصاب و تربیت در میان دانشمندان و مربیان افزایش یافته است، این مقاله درنظر دارد تا دشواریها و امیدهای پیوند میان این دو حوزه را بررسی نماید. روش: شیوه پژوهش حاضر نقد فلسفی است و در آن امکانها و دشواریهای ارتباط بین دو قلمرو علوم اعصاب و تربیت بررسی می شود. نتایج: یافته های پژوهش نشان می دهد کهاین قلمرو میان رشته ای به برخی از مسایل فلسفی مانند رابطه ذهن و مغز، اراده آزاده، توصیفی/ تجویزی بودن علم دامن می زند. با این حال، اگرچه تربیت را نمی توان صرفاً با توجه به عملکرد مغز تبیین نمود، اما تربیت، قلمرویی است که ناگزیر از اتخاذ رویکرد چندگانه است. در این رویکرد متخصصان تربیتآگاهی ها و مهارت ها را از رشته های علمی متنوعی بدست آورده، آن ها را ترکیب کرده و نظریه های قابل دفاعی تدوین می نمایند. نتیجه گیری: بدین ترتیب، علوم اعصاب به عنوان یکی از رویکردهای چندگانه، داده هایی به دست می دهد که با استفاده از آن ها مربیان می توانند جنبه های علمی دیدگاهشان را تقویت و اندیشه هایشان را توجیه نمایند.