تاثیرآموزش برنامه« من می توانم مشکل راحل کنم »بربهبود

مقدمه: در پژوهشحاضر،اثر آموزشحلمسیلهبین فردی بربهبودمهارت‌های اجتماعی و توانایی حلمسیلهدرکودکان پیش دبستانی و دانش-آموزانپایه اولبررسی شده است.روش: مطالعه با روششبه آزمایشی باطرحپیش آزمون- پس آزمون، بدون گروه کنترل اجرا شد. نمونه، که به صورت نمونه دردسترس در پژوهش شرکت کردند،شامل 32دانش آموزپیش دبستانی (نُهدخترو23پسر) و 20 دانش آموز پایهاول (نُهدخترو11پسر) بود که در سه مدرسه غیرانتفاعی در شهر تهران مشغولتحصیلبودند. برنامهحلمسیلهشناختی منمی توانممشکلراحلکنم. در هر کلاس بهصورتگروهی،طیچهارماه،به وسیله معلمان آموزشدادهوبا استفاده از مصاحبه بالینیراه حل هایمختلفو فرم‌های والدین و معلمپرسش نامه مهارت‌های اجتماعی گرشام و الیوت ارزیابی شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل اندازه گیری مکرر و مقایسه اطلاعات به دست آمده از پیش آزمون و پس آزمون نشان می دهد که تغییرات نمره کل مهارت‌های اجتماعی فرم‌های والدین و معلم به لحاظآماریمعناداربوده و برنامه مداخله مهارت‌های همکاری (فرم معلم)، مسیولیت پذیری (فرم‌های والدین)،جرات ورزی (فرم معلم و والدین) و خودکنترلی (فرممعلم) دانش آموزان را افزایش داده که این افزایش از نظر آماری نیز معنادار است. همچنین برنامهمداخلهدرافزایشارایهراه حل ها (سیالی) وطبقاتمرتبط (انعطاف‌پذیری)، که حاکی از تواناییحلمسیلهبین فردی است، موثربودهوتفاوتمیانگین های پیش آزمونوپس آزمون بهلحاظآماریمعناداراست، اما تغییرات ایجاد شده در میانگین خرده عامل همکاری و خودکنترلی در فرم والدین و پاسخ های نامرتبط معنادار نیست. نتیجه‌گیری: یافته‌هایپژوهشحاضرهمسوبانتایجتحقیقاتدیگرتاییدی استبرکارآییمداخلاتشناختی حل مسیلهدر روابط اجتماعی. درپایان، دربارهلزومتوجهبهآموزش مهارت‌هایحلمسیله، بهعنوانبخشیازبرنامه-هایدرسیمدارسوتاثیرآنبررفتارهایکودکانو عملکردتحصیلی آنها،بحثشدهاست.