تاثیر روش آواز آهنگین برکیفیت گفتار کودکان درخودمانده ( اوتیستیک) هفت تا ده ساله پسر فارسی‏زبان

هدف:درخودماندگی اختلالی تحولی است که مشخصه‏ آن وجود ناهنجاری دررفتاراجتماعی، زبان وشناخت است. با وجود آنکه بیش از 25 درصد کودکان درخودماندهبی کلام هستند،امابرای بهبود وضعیت کلامی آنها هنوزراه کارهای مداخله‏ای وبالینی کافیارایه نشده است. این پژوهش اولین بار براساس خصوصیات نوایی زبان فارسی، تاثیرروش آواز آهنگین را با اقتباس از مدل آلبرت، هِلم و اسپارکس (1973) طراحی وتاثیر آن را بر کیفیت گفتار این کودکان بررسی کرده است.از آنجاکه تاثیر این روش بر سایرزبان ها اثبات شده، هدف این پژوهش آن است که با اجرای این روش، گامی درجهت تسهیل مشکلات گفتاریکودکان درخودمانده فارسی‏زبان برداشته شود. روش‏:این پژوهش ازنوع کاربردی و نیمه تجربی است.پس از پژوهش آزمایشی که روی یک کودک درخودمانده10 ساله به‏صورت موردی و در مدت یک ماه انجام شد و نتایج موثری به‏دست آمد، 13 نمونه(نُه نفر بی‏کلام) درمرکزاوتیسم اصفهان به‏صورتنمونه دردسترس انتخاب شدند. شاخص های کیفیت گفتار آنها شامل میانگین طول پاره گفتار،تعداد فعل، سرعت گفتا‏رتوصیفی و درصد پژواک‏گویی به صورت مصاحبه مستقیم و آوانِگاری نمونه‏های گفتاری محاسبه و رشدمهارت های گفتاری وزبان بیانی آنها نیز با آزمون سنجش رشد نیوشا ارزیابی شد. همه‏ شاخص‏ها دوباربه‏صورت پیش‏آزمون و پس‏آزمون بررسی و تحلیل آماری شدند وهرآزمودنی به عنوان کنترل خودش ارزیابی شد. شایان ‏ذکراست که روش آواز‏آهنگین به مدت چهارماه و در قالب 48 جلسه20 تا30 دقیقه ای(سه روزدرهفته) اجراشد.یافته‏ها:بعد از اجرای روش آوازآهنگین، شاخص های کیفیت گفتار پیوسته، میانگین طول پار ه گفتار، تعداد فعل،سرعت‏گفتارتوصیفی به صورت معنا‏داری افزایش (001/0=p) و درصد پژواک‏گویی یا اکولالیا به صورت معنا‏داری کاهش یافت(007/0=p). پیشرفت مهارت های گفتاری وزبان بیانی کودکان نیز درآزمون رشد نیوشا چشمگیر بود.نتیجه گیری: روش آوازآهنگین برشاخص های کیفیت گفتارکودکان درخودمانده تاثیرمثبت دارد، بنابراین توصیه می‏شود از این روش به عنوان یکی از درمان های مکمل در گفتاردرمانی این کودکان استفاده شود.