طراحی و ارزیابی اثربخشی برنامه توان‌بخشی شناختی مبتنی بر الگوی پردازش اطلاعات بر بهبود توانایی‌های شناختی مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس

مقدمه: مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس عموما در کارکردهای شناختی خود با مشکل مواجه ‌اند. محققان در این پژوهش، به شناسایی مشکلات شناختی بیماران مبتلا بر اساس مدل پردازش اطلاعات پرداخته و پس از آن به طراحی برنامه توان ‌بخشی شناختی مناسب برای این بیماران دست یافته، و اثربخشی آن را بر بهبود توانایی ‌های شناختی بیماران آزموده‌ اند.روش کار: این پژوهش به روش ترکیبی (کمی و کیفی) پیشرفته در 3 مرحله اجرا گردید. الف: مرحله مقایسه دو گروه بیمار و سالم با روش علی_مقایسه ‌ای. ب: تدوین پروتکل توان‌ بخشی شناختی با توجه به نتایج مرحله اول، نظر متخصصان روان‌ شناسی و فرمول لاوشه. ج: مرحله مداخله با استفاده از روش نیمه‌ آزمایشی. طی آن 103 نفر از مبتلایان به مالتیپل اسکلروزیس به صورت در دسترس انتخاب و از نظر کارکردهای شناختی با 86 تن از افراد عادی مقایسه شدند. ابزار مورد استفاده برای ارزیابی 5 خرده آزمون مجموعه macifims بوده است. سپس پروتکل توان ‌بخشی تدوین و نهایتا اثربخشی آن روی 50 تن از بیماران بررسی شد. هر دو گروه در مراحل پس‌ آزمون و پیگیری ارزیابی شدند و داده‌ ها با استفاده از روش ancovaبا نرم افزار spss22 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ ها: نتایج نشانگر تفاوت معنادار میانگین نمرات آزمون ‌های شناختی مبتلایان و افراد عادی بود و روایی محتوایی پروتکل شناختی معادل 0.75 تا 1 به دست آمد. همچنین در پیگیری یک ماهه این معناداری در نمرات همه میانگین ‌ها به جز حافظه بلند مدت کلامی و حافظه بلند مدت دیداری همچنان حفظ شد.نتیجه ‌گیری: نتایج نشان می ‌دهد که پروتکل طراحی شده موثر می ‌باشد و روشی مفید برای افزایش توانایی‌ های شناختی بیماران مبتلا است.