تاثیر آموزش اختصاصی‌سازی حافظه سرگذشتی بر افسردگی و نشخوار فکری اشتراکی در دانشجویان افسرده

مقدمه: کاهش خاص‌ بودن حافظه به عنوان یکی از فرآیند‌های شناختی اصلی در افسردگی مطرح شده ‌است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش اختصاصی‌سازی حافظه سرگذشتی بر افسردگی و نشخوار فکری ‌اشتراکی در دانشجویان دختر افسرده دانشگاه اصفهان‌ در سال تحصیلی 97-96 بود. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون_پس آزمون همراه با پیگیری دو ماهه بود. تعداد 20 نفر از دانشجویان دختر افسرده به شیوه هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار‌ داده ‌شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک -نسخه دوم، پرسشنامه نشخوار فکری اشتراکی بود. گروه آزمایش آموزش اختصاصی‌سازی‌ حافظه سرگذشتی را به مدت 5 جلسه هفتگی، دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس انجام گرفت. یافته‌ها: بر طبق نتایج، آموزش اختصاصی‌سازی‌ حافظه سرگذشتی منجر به بهبود افسردگی در مرحله پس‌آزمون و پیگیری در گروه آزمایش شده است (p<0/05). همچنین نتایج پژوهش نشان داد که آموزش اختصاصی‌سازی‌ حافظه سرگذشتی تاثیر معناداری بر نشخوار فکری اشتراکی گروه آزمایش در مرحله پس‌آزمون و پیگیری نداشته است. نتیجه‌گیری: به طور کلی، می‌توان نتیجه گرفت که آموزش اختصاصی‌سازی ‌حافظه سرگذشتی روش موثری برای کاهش افسردگی است و با توجه به سهولت و تعداد کم جلسات این آموزش، می توان از آن در کنار سایر درمان‌ها برای کاهش آسیب‌پذیری به افسردگی سود جست.

The effectiveness of autobiographical memory specificity training on depression and co-rumination in depressed students

Introduction: Reduced specificity of memories is one of the significant cognitive processes in depression. This study aimed to examine the impact of autobiographical memory specificity training on depression and corumination in depressed female students of Isfahan University in 2018.Methods: The research was semiexperimental and designed using the pretest and posttest for both experimental and control groups with a twomonth followup period. Twenty depressed female students were selected as purposive sampling, and they were randomly assigned to two groups of experimental and control. The research tools were the Beck Depression Inventory (BDIII) and CoRumination Questionnaire (CQ). The experimental group underwent autobiographical memory specificity training for five sessions per week, and the control group received no intervention. The data were analyzed using analysis of covariance.Results: According to the results of the research, the autobiographical Memory Specificity Training led to improved depression in the experimental group in the posttest (P>0.05) and followup (P<0.05). Consequently, the results showed that the autobiographical memory specificity training had no significant effect on the experimental groupchr('39')s corumination scores in the posttest and followup.Conclusion: Generally, it can be concluded that autobiographical Memory Specificity Training is an effective way to reduce depression. Due to the ease and a low number of sessions, this training can be used along with other treatments to reduce the vulnerability to depression.