درک و بیان حروف اضافه مکانی و غیرمکانی در کودکان مبتلا به آسیب ویژه زبانی در مقایسه با کودکان طبیعی در چارچوب زبان‌شناسی شناختی

مقدمه: انقلاب نورونی در نظریه‌ زبانی به درک ماهیت و عملکرد مغز و ذهن و پیوند آنها با بدن در چارچوب نظریه‌‌ شناختی دریچه‌ای نوین گشوده است. واژه‌های فضایی که حروف اضافه‌ مکانی را نیز شامل می‌شوند، در زبان‌های مختلف ریشه در طرحواره‌های تصویری دارند. بنابراین هدف این پژوهش چگونگی درک و بیان حروف اضافه‌ مکانی در مقایسه با غیر‌مکانی‌ها در کودکان مبتلا به آسیب ویژه‌‌ زبانی و کودکان طبیعی بود. روش کار: آزمودنی‌ها شامل 8 کودک 5 تا 8 ساله‌ فارسی ‌زبان مبتلا به آسیب ویژه‌‌ زبانی بود که با گروه شاهد (8 کودک همتای سالم) مقایسه شدند. نمونه‌‌ها با استفاده از آزمون محقق ساخته‌ درک و کاربرد حروف اضافه‌ ساده که پایایی و روایی آن از طریق پیش آزمون 60 کودک 5 تا 8 ساله فارسی زبان سالم محاسبه شد، ارزیابی شدند. در نهایت، داده ‌ها با استفاده از آزمون t و با نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ ها: نتایج نشان داد میزان درک و کاربرد حروف اضافه‌ ساده‌ مکانی در کودکان مبتلا به آسیب ویژه‌ زبانی کمتر از کودکان طبیعی بود. همچنین در کودکان مبتلا به آسیب ویژه‌‌ زبانی میزان درک و کاربرد حروف اضافه‌ غیرمکانی کمتر از میزان درک و کاربرد حروف اضافه‌‌ مکانی‌ بود. نتیجه‌گیری: از آن ‌جا که حروف اضافه‌ مکانی، واژه‌های فضایی هستند و ریشه در طرحواره‌های تصویری دارند، بنابراین در چارچوب زبان‌شناسی شناختی در تایید عملکرد غیرحوزه‌ای مغز، کودکان مبتلا به آسیب ویژه‌ زبانی در درک و استفاده از حروف اضافه‌ مکانی اختلالات کمتری نسبت به غیرمکانی‌ها نشان دادند.

Comprehension and production of spatial and non-spatial prepositions in specific language impairment children versus healthy children Based on cognitive linguistics

Introduction: Neuron revolution in linguistic theory has opened a new window to the understanding nature and function of brain and mind and their connection to the body based on the cognitive theory. Space words, which include spatial prepositions as well, stem from image schema in different languages. Therefore, of the objective of the present study was to understand and state spatial prepositions compared with nonspatial prepositions in children with specific language impairment (SLI) and healthy children (HC).Methods: The subjects consisted of eight Persian children with SLI aged 58 years, who were compared with the control group (eight HC peers). The children were investigated using a researchermade test of comprehension and application of simple prepositions; the reliability and validity of the test were computed through a pretest of 60 normal 5 to 8year old Persian children. Finally, the data were analyzed by SPSS using ttestResults: The results showed that the amount of comprehension and application of spatial prepositions among SLI children was lower than that in HC peers. Also, the amount of comprehension and application of nonspatial prepositions among SLI children was lower than that in HC peers.Conclusion: Since spatial prepositions are space words and stem from image schema, thus, based on cognitive linguistics in confirmation of the nonmodular function of the brain, SLI children demonstrated lower deficits in comprehension and production of spatial prepositions than nonspatial ones.