تخمین زمان در حین تمرین ذهن‌آگاهی: یک مطالعه‌ی الکتروانسفالوگرافی

مقدمه: ادراک زمان، یکی از بحث برانگیزترین مسایل در حیطه ی علوم شناختی است. یکی از نخستین مدل های ارایه شده برای ادراک زمان در مغز، مدل ساعت درونی است که بر اساس آن، قسمتی از مغز به عنوان سازنده ی گام های زمانی و قسمتی به عنوان شمارنده ی این گام ها عمل می کند. قسمتی نیز مسولیت ذخیره سازی این زمان را در حافظه بر عهده دارد. با توجه به مطالعات پیشین، به نظر می رسد که امواج دلتا و بتا در بیش تخمینی و کم تخمینی افراد نقش داشته باشند، اگرچه نقش این امواج در ادراک بازه های زمانی درازمدت بررسی نشده است. روش: در این آزمون 33 نفر شرکت کردند که بنا به نحوه ی تخمین زمان در وضعیت ذهن آگاهی، در دو گروه بیش تخمینی و کم تخمینی جای گرفتند. در این مطالعه، برای ارزیابی ادراک زمان افراد در بازه های درازمدت، از یک تکلیف ذهن آگاهی استفاده شد. در حین انجام تکلیف، الکتروانسفالوگرافی ثبت شد تا کارکردهای مغز حین بیش تخمینی و یاکم تخمینی زمان بررسی شود. آنالیز طیفی در فرکانس های استاندارد و روی 19 الکترود سیستم 10تا20 انجام شد. یافته ها: مقایسه ی آماری پنج الکترود c3،c4،fz،cz،pz حاکی از اختلاف معنادار دو گروه در توان مطلق باند فرکانسی بتای بالا (25تا30 هرتز) روی هر پنج الکترود بود. نتیجه گیری: این نتیجه می تواند در غالب نظریه ی نرده ای زمان و فعالیت عقده های قاعده ای به عنوان سازنده ی پالس در مکانیزم ساعت درونی قابل بحث و تاییدی بر این نظریه در بازه های درازمدت باشد.