مقایسه ی توجه ماندگار و مهار پاسخ در بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و افراد بهنجار حین تغییر بار شناختی آزمون عملکرد پیوسته

هدف: هدف پژوهش حاضر ، مقایسه ی کنترل مهاری و نگهداشت توجه به عنوان دو مولفه ی مهم کارکردهای اجرایی در عملکرد بزرگسالان مبتال به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و افراد بهنجار است.روش: طرح پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای و جامعه ی آماری شامل 400 فرد بزرگسال داوطلب بود که به شیوه ی خوشهای تصادفی انتخاب و بامقیاس غربالگری کانرز بزرگسالان ارزیابی شدند. برای اجرای آزمون عملکرد پیوسته در دو گروه افراد دارای نشانه های اختلال و بهنجار، از 50 نفر دعوت شد که از میان آن ها 10 فرد مبتال به اختالل نقص توجه/ بیش فعالی و 10 نفر (به صورت تصادفی) به عنوان گروه شاهد بر اساس نظر روانپزشک متخصص انتخاب و عملکرد آن ها از نظر میانگین زمان پاسخ، خطای حذف، خطای ارتکاب و نیز خطای استاندارد زمان پاسخ در فواصل مختلف وقوع تحریک مقایسه شد. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: دو گروه در شاخص های خطای حذف (0/011=p-value);خطای ارتکاب(0/047=p-value)و خطای استاندارد زمان پاسخ0/001 >p-value) تفاوت معنادار داشتند. علاوه بر این، اثر عامل درون گروهی میزان بار شناختی آزمون بر تمامی متغیرهای وابسته معنادار بود. همچنین اثر تعاملی عضویت گروهی و بار شناختی آزمون فقط در خطای استاندارد زمان واکنش مشاهده شد >p-value0/001).نتیجه گیری: عملکرد بزرگسالان مبتال به نقص توجه/ بیش فعالی در نگهداشت توجه و مهار پاسخ، به خصوص وقتی بار شناختی آزمون بالاست، ضعیف تر از افراد بهنجار است.