نقش تربیتی انبیا (ع) در سیر معرفتی انسان‌ها از دیدگاه غزالی

از دید غزالی، انبیا (ع) تاثیری بنیادین در رساندن سایر انسان‌ها به عالی‌ترین مرتبه معرفتی دارند. این تاثیر، علاوه بر این که در حوزه تعلیم حقایق به انجام می‌رسد، تاثیری تربیتی است که با ایجاد تغییر در ساحت‌های عاطفی‌ـ‌ارادی انسان‌ها ساحت معرفت را به مرتبه یقین و به سطح مکاشفه می‌رساند. نقش تربیتی انبیا هدایتگری «سفری» است که انسان در نفس خود به سوی حقیقت در پیش می‌گیرد تا «قابلیت» دریافت حقایق را بیابد. رسیدن به این قابلیت مستلزم «تسویه» و «اعتدال» و «انسجامی نفسانی» است، تا وی «یکسره» به حقیقت توجه یابد. انسان‌ها در مواجهه با نبی قالب زبانی مکاشفه او را دریافت می‌کنند. تبعیت از دستورات شرع و پیروی از حرکات و سکنات و اقوال و افعال انبیا انسان‌ها را در سفری معرفتی همراهی می‌کند که غایت آن ظهور عالی‌ترین مرتبه معرفتی در ایشان است. در این مرتبه است که طالبان معرفت می‌توانند به «فهم» و «تاویل» باطن حقایق شرع و معرفت به واقعیت‌های روحانی دست یابند، که شامل موجودات روحانی و ربط و نسبت‌های میان موجودات و معنای وجود آنها می‌شود