نظریه انگیزش الهیِ زاگزبسکی درباره نسبت دین و اخلاق

ظریه انگیزش الهی نظریه‏ای است اخلاقی با بنیاد الهیاتی که در تلاش است، با خوانشی نو–ارسطویی و انگیزش–محور، نسبت بین دین و اخلاق را در چارچوب الهیات مسیحی تبیین کند. این نظریه که لیندا زاگزبسکی آن را مطرح کرده است، گونه‏ای نو از اخلاق فضیلت‏مدار را عرضه می‏کند که در آن انگیزه‏های الهی، به خصوص انگیزه عشق، بنیادِ حیات و زیستِ اخلاقی‏اند و این انگیزه‏ها هم به لحاظ وجودشناختی و هم به لحاظ تبیین‏شناختی پایه تمام اوصاف و ارزش‏های اخلاقی در نظر گرفته می‏شوند. این نظریه برای پیش‏برد مقصد خود از پنج گام بهره می‏برد. در گام اول تشخص خدا را اثبات می‏کند. در گام دوم نشان می‏دهد که خداوند از عالی‏ترین فضایل و انگیزه‏ها بهره‏مند است. در گام سوم انگیزه خداوند در فعل خلقت را انگیزه عشق معرفی می‏کند و آن را پایه‏ای‏ترین انگیزه الهی به شمار می‏آورد. در گام چهارم آموزه تشبه به خدا را پی‏گیری می‏کند و بر نقایص جدی این آموزه تاکید می‏کند. در گام آخر تلاش می‏کند تا این آموزه را با آموزه تجسد مسیح عجین کند و از نقایص آن بکاهد.