بررسی مساله علم پیشین خداوند در دیدگاه ابوالبرکات بغدادی و الهیات گشوده

ابوالبرکات بغدادی یکی از فیلسوفانی است که علم پیشین الهی به آینده را انکار کرده و این دیدگاه او متاثر از نگاهش به نحوۀ تحقق علم، تجدد اراده در خداوند، و انتساب زمانمندی به اوست. همچنین، در میان مکاتب الهیاتی نوین، خداباوری گشوده نیز قائل به گشودگی آینده و نفی علم پیشین الهی است. الهی‌دانان گشوده برای رسیدن به این اعتقاد نظریۀ علم مطلق پویا را مطرح کرده و تجربۀ زمان را به خداوند نسبت داده‌اند. پس از بررسی دیدگاه ابوالبرکات بغدادی و الهی‌دانان گشوده در مسئلۀ علم پیشین خداوند، می‌توان پی برد که انتساب زمانمندی به خداوند و انفعالی دانستن علم الهی از جمله زمینه‌های لازم برای نفی علم پیشین الهی از سوی این دو بوده و منجر به پذیرش گشودگی علّی و معرفتی آینده توسط قائلین به الهیات گشوده شده است. پژوهش حاضر به بررسی مشابهت دیدگاه ابوالبرکات و الهیات گشوده در نفی علم پیشین الهی می‌پردازد و این موضع را مورد ارزیابی قرار خواهد داد.

Surveying Problem of God’s Foreknowledge in Abū al-Barakāt al-Baghdādī’s view and Open Theism

Abū alBarakāt alBaghdādī’ is one of the philosophers who have denied God’s foreknowledge. His view is influenced by his thoughts about Divine Knowledge, changes in Divine Will, and attribution of temporality to Him. Open theism as a new theological school, by proposing the dynamic Omniscience view and attributing the experience of time to God, believes in the openness of the future, and denies Divine foreknowledge. By examining the views of Abu alBarakat alBaghdadi and open theists, it can be seen that the attribution of temporality and passive knowledge to God are among the necessary grounds for rejecting divine foreknowledge by both of them, which led them to accept the causal and epistemic openness of the future. This article surveys analytically and critically the similarities between their views.