فرایند تکوّن طبیعت‌گرایی روش‌شناختی در تاریخ تفکر غرب

طبیعت‌گرایی روش‌شناختی، یعنی حذف علل ماورائی در تبیین طبیعت، چه وضعیتی در تاریخ تفکر غرب دارد و در چه فرایندی به عنوان اصلی‌ترین ویژگی علم جدید (science) شناخته شد؟ با بررسی تاریخی تفکر غرب مشخص می‌شود که ریشۀ طبیعت‌گرایی روش‌شناختی به پایان دوره اسطوره و آغار تفکر فلسفی می‌رسد. در یونان باستان،‌ به استثنای فلوطین و تا حدی افلاطون، گفتمان غالب در شناخت طبیعت اکتفا به علل طبیعی بود. در اوایل قرون وسطی، به دلیل گرایش به افلاطون و فلوطین، ماوراءگرایی و استناد به معرفت وحیانی روش دانشمندان در شناخت طبیعت بود. اما در اواخر قرون وسطی، به دلیل نفوذ ارسطو، روش طبیعت‌گرایانه به فضای علمی غرب بازگشت. با نقد ارسطو در رنسانس و انقلاب علمی در قرون شانزدهم و هفدهم شیوۀ جدیدی از طبیعت‌گرایی روش‌شناختی به عنوان روش علم پذیرفته شد. فیزیک کلاسیک با نگاه دئیستی به عالم و نظریۀ تکامل با طرد هر گونه طرح و نظم الهی طبیعت‌گرایی جدید را در فضای علمی تثبیت کردند و همچنان این مشخصه به عنوان پارادایم علم شناخته می‌شود.

The Process of Developing Methodological Naturalism in Western Thought

The methodological naturalism, ie, the elimination of the Supernatural causes in the explanation of nature, what is the situation in the history of Western thought, and in which process was recognized as the main feature of the new science? With the historical study of Western thinking, it becomes clear that the roots of methodological naturalism reach the end of the period of myth and the beginning of philosophical thinking. In ancient Greece, with the exception of Plotinus and, to a certain extent, Plato, the dominant discourse in the recognition of nature, was a natural cause. In the early Middle Ages, due to the tendency toward Plato and Plotinus, supranationalism and the revelation of knowledge were the method of scientists in understanding nature. But in the late Middle Ages, for the sake of Aristotle’s influence, the naturalistic approach returned to the scientific space of the West. With the critique of Aristotle in the Renaissance and the scientific revolution in the sixteenth and seventeenth centuries, a new method of methodological naturalism was accepted as a method of science. Classic physics, with a deistic view of the universe and the theory of evolution, with the exclusion of any divine design and discipline, established new naturalism in the scientific space, and this characteristic is still recognized as the paradigm of science.