اخلاقِ حرمتِ حیات

اخلاق حرمت حیات ‌پروردۀ آلبرت شوایستر  حامی صورت‌های مختلف حیات اعم از بشری و غیربشری است و بر حفظ و حرمت به حیات تاکید دارد. از سوی دیگر، آرتور شوپنهاور معتقد به انکار حیات و کناره‌گیری از آن است. این مقاله به ربط و نسبت بین اخلاق حرمت حیات و اندیشه‌های شوپنهاور می‌پردازد. از سویی حرمت حیات مبتنی بر ارادۀ معطوف به حیات و تاکید بر تجربه‌های انضمامی و جزئی است که نشان از مشابهت با و تاثیرپذیری از مبانی متافیزیکی و روشی شوپنهاور دارد. اما از سوی دیگر آلبرت شوایتسر، مبدع اخلاق حرمت حیات، با تفسیری پویا از مفاهیم شوپنهاوریِ «ارادۀ معطوف به حیات» و «کنارگیری»، و تاکید بر «ارادۀ معطوف به محبت»، بر خلاف شوپنهاور راه به تایید حیات و تاکید بر حفظ و حرمت حیات می‌برد. انگیزه‌های خاص الهیاتی او در این میان قابل مشاهده‌اند. بنابراین این دو اندیشمند در مبادی اخلاقی و اخلاق هنجاری و نیز در ابتنای زندگی و عمل خود بر نظریه‌هایشان کاملاً متفاوت‌اند. از سویی تاثیر مبادی مسیحی شوایتسر بر اخلاق حرمت حیات و از سوی دیگر تاثیر پیشینۀ روانی شوپنهاور بر بدبینی او به جهان و در نتیجه انکارش در باب حیات مشهود است.