بررسی معنای هستی خداشناسی در اندیشه هایدگر متاخر

مارتین هایدگر در آثار متاخر خود تشریح می‌کند که متافیزیک به مثابه هستی‌‌خداشناسی چگونه با توجه صرف به هستندگان آنها را از یک سو به جهت چیستی یا ذات مورد بررسی قرار می‌دهد و از سوی دیگر به جهت بودگی و قرار گرفتن در زنجیرۀ علّی ذیل برترین هستنده یا همان خداوند. وی با نگاه نقادانه به ساختار هستی‌‌خداشناسی متافیزیک، بر آن است تا تبیین کند که رویکرد هستی‌‌خداشناسانه هم سبب از دست رفتن فهم هستی شده و هم در نتیجۀ آن الوهیت را از جایگاه اصلی خود خارج کرده است. در این مقاله بر آنیم تا معنای هستی‌‌خداشناسی را در تفکر هایدگر متاخر بررسی کنیم و بدین منظور در پی آن هستیم که چگونه متافیزیک نزد هایدگر از نگاه همدلانۀ هستی‌شناسی بنیادین به رویکرد انتقادی هستی‌‌خداشناسی تغییر جایگاه پیدا کرد و آثار دورۀ گذار و دورۀ متاخر وی را بدین منظور مورد تامل قرار می‏دهیم. در این مقاله با تبیین ساختار هستی‌‌خداشناسانۀ متافیزیک از منظر هایدگر نشان خواهیم داد که چگونه هستی مغفول واقع شده سبب تولد الهیات متافیزیکی شده است.