ارزیابی و اولویّت‌بندی ریسک‌های منابع آب آشامیدنی در نواحی روستایی مطالعه موردی: روستاهای بخش مرکزی شهرستان مینودشت

کمبود آب آشامیدنی سالم بخصوص در کشورهای جهان سوم از جمله کشور ایران به عنوان یکی از معضلات اساسی مطرح است. از این رو لازم است ضمن اعمال سیاست‌های اصولی به جنبه‌های مدیریتی مختلف این منبع حیاتی توجه شود. در این راستا پژوهش حاضر با شناسایی و طبقه‌بندی ریسک‌هایی که منابع آب آشامیدنی را در روستاهای بخش مرکزی شهرستان مینودشت تهدید می‌کنند، اقدام به ارزیابی و اولویّت‌بندی آنها نموده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی بوده و به شیوه پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری مورد مطالعه روستاهایی است که دارای دهیاری می‌باشند. مدل مورد استفاده در این تحقیق topsis fuzzy (تاپسیس فازی) می‌باشد. نتایج به دست آمده گویای آن است که بیشترین میزان ریسک مربوط به ریسک‌هایی با مشخصات فیزیکی منابع و مخازن آب و ریسک‌های ناشی از عوامل انسانی بوده است و ریسک‌های مربوط به عوامل طبیعی و مکان‌گزینی منابع و مخازن آب و کیفیت آب در رتبه‌های بعدی قرار دارند. بیشترین میزان ریسک در گروه‌های مختلف مربوط به نداشتن و یا مشخص نبودن حریم منابع، مخازن و خطوط انتقال، نداشتن نقشه‌ی منابع آب، مخازن، خطوط انتقال و شبکه‌ی توزیع، تبخیر و هدر رفت آب در مخازن و یا منابع و عدم امکان توسعه‌ی شبکه‌ی توزیع آب و عدم پایش مستمر کیفیت آب توسط سازمان‌های مسوول می‌باشد.