اولویّت‌بندی نواحی کنترل فرسایش خاک با استفاده از تکنیک های ارزیابی چندمعیاره و GIS

اولویّت بندی، در اجرای پروژه های منابع طبیعی امر بسیار مهم و ضروری می باشد و به تصمیم گیران اجازه خواهد داد تا مناسب ترین استراتژی های مدیریتی و پایدار را در درازمدت اجرا نمایند. وضعیت کنونی فرسایش با یک شاخص نسبی نمی تواند بطور دقیق اولویّت نواحی جهت کنترل فرسایش خاک را شناسایی نماید. هدف از این تحقیق شناسایی اولویّت های حفاظت با استفاده از یک روش ارزیابی چندمعیاره در حوضه‌ی آبخیز وازرود مازندران می باشد. روند تغییرات خطر فرسایش نشان دهنده‌ی مناطقی است که خطر فرسایش در آن ها در حال ازدیاد بوده و همچنین به عنوان یکی از معیارهای شناسایی اولویّت ها می باشد. پهنه بندی خطر فرسایش در قالب معادله تلفات خاک اصلاح شده جهانی (rusle) در سال های 2000 و 2010 انجام گرفت و به شش ناحیه‌ی خطر خیلی کم، کم، متوسط، شدید، خیلی شدید و فوق العاده شدید تقسیم گردید. روند تغییرات فرسایش خاک با مقایسه نتایج خطر فرسایش بین 2000 و 2010 و ارزیابی های چند معیاره محقق گردید. دو سطح با بالاترین اولویّت، مناطق با درجه فرسایش شدید و یا افزایش قابل توجه در فرسایش که در این 10 سال اخیر به وقوع پیوسته را شامل می شود (32/1588 هکتار و 31/11% از کل منطقه مورد مطالعه) و به عنوان مناطق کنترل فرسایش خاک و اختصاص استراتژی های مدیریتی مناسب در آن پیشنهاد می گردد. دو سطح میانی مناطق با وضعیت فرسایشی پایدار در طول زمان یا تغییرات جزیی را شامل می شوند و به اقدامات کنترلی کمتری نیازمندند