شناسایی الگوهای گردشی ایجادکننده‌ی سیلاب در جنوب غرب ایران مورد: حوضه‌ی‌ مُند

هدف این پژوهش شناسایی رابطه‌ی الگوهای گردشی با سیلاب در جنوب غرب ایران می‌باشد. برای این منظور داده‌های رواناب روزانه 12 ایستگاه آب‌سنجی حوضه‌ی مُند به عنوان حوضه‌ی نمونه تهیه و رواناب پایه آن به روش دستی جدا شده است. حوضه‌ی مُند یکی از زیرحوضه‌های حوضه‌ی آبریز خلیج‌فارس می‌باشد که با مساحت تقریبی 47000 کیلومتر مربع بخش‌های عمده از استان فارس و بوشهر را پوشش می‌دهد. داده‌های ایستگاه‌های منتخب دوره‌ی آماری از سال آبی 1341-1340 تا 1379-1378 را شامل می‌گردند. برای تحلیل همدید رابطه‌ی الگوهای گردشی با سیلاب، روش همدید گردشی به محیطی انتخاب شده است. برای این منظور از الگوهای گردشی تراز 500 هکتوپاسکال تهیه شده توسط مسعودیان استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد ارتباط معنی‌داری بین الگوهای گردشی تراز 500 هکتوپاسکال منطقه‌ی خاورمیانه با میانگین درصد روزانه سیلاب در حوضه‌ی مُند وجود دارد. بطوری‌که در تمام ایستگاه‌های منتخب الگوی گردشی شماره‌ی 2 (فرود دریای سیاه) با 70/35 درصد، الگوی گردشی شماره 7 (فرود سوریه) با 14/29 و الگوی گردشی شماره 1 (فرود شرق مدیترانه) با 24/25 درصد بیشترین درصد رابطه را با سیلاب‌های حوضه داشته‌اند. نقشه روز نماینده الگوی شماره 2 یک فراز بر روی اروپا و یک فرود برروی دریای سیاه را نمایش می‌دهد. مهمترین پدیده همدید بر روی نقشه روز نماینده الگوی گردشی شماره 7، فرودی است که از روسیه شروع و تا سوریه ادامه می‌یابد. الگوی گردشی شماره 1 نیز شامل یک فرود عمیق بر روی شرق دریای مدیترانه می‌باشد.