باغشهر دریایی و تحلیل چیدمان فضایی سکونتگاه‌‌ها مطالعۀ موردی: بندرعباس

اهمیت هویت مکانی سواحل، نه‌تنها پویایی نقش اقتصادی و ارتباطی سواحل را بیش‌از‌پیش روشن ساخته که تعریف‌کننده ایده‌های جدیدی در ساختار شهرهای آینده نیز بشمار می‌آید. مدل‌سازی نحوه چیدمان فضایی مناطق ساحلی جنوب ایران، سازمندی اجتماعی نوظهوری که هویت فضایی متفاوتی با سایر سازمندی‌ها ‌خواهد داشت را نوید می‌دهد و ازجمله ویژگی‌های آن سیال‌بودن ساختار مدیریت آن و تبعیت‌نکردن آن از الگوی سلسله‌مراتبی است. این سازمندی اجتماعی، طبیعتبنیاد و بومبنیاد بوده و خرده‌سیستم‌های اجتماعی درون آن ضمن استقلال هویتی، سهامدار نقش فرامنطقه‌ای ‌آن محسوب می‌شوند. در این پژوهش، مدل‌سازی و کشف روابط چیدمان فضایی چنین سازمندی با اتکاء به قواعد محیطی و نگاه پدیدارشناسی، بسط و مورد بحث قرار می‌گیرد. ازاینرو سکونتگاه جدید که دراینجا باغشهر دریایی نام‌گذاری شده، حاصل خروجی چنین ارزیابی است. تحلیل چیدمان فضا با نگاه به فضای ژئودموگرافیک اکوسیستم دریایی حرا در سواحل شمالی خلیج‌فارس و دریای عمان در سطوح چینش فضایی، آرایه و درایه‌ها مفهوم‌سازی، فرموله و مدل‌سازی گردیده و در سه سطح مفهومی، ریاضی و گرافیکی تبیین شده است. فضانمایی با ساختارهای فراکتالی و غیرفراکتالی در جهت نمایه‌سازی عمق و درجه ارتباط بین مولفه‌های فضایی بکارگرفته شده و در بخش چینش الگوهای فضایی، آرایه‌های تراکمی، فاصله‌ای، پراکندگی و توزیع، مدنظر بوده و مدل‌های مفهومی با استفاده از داده‌های کمی و ریاضی، به مدل تجربی تبدیل شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد: تحلیل و ادراک نحو فضای ژئودموگرافیک می‌تواند در آمایش بنیادین سرزمین، هویت‌مندی و کشف روابط موجود بین سازمندی‌ها و توسعه سازمندی‌ها موثر باشد.  متروپل میناب–بندرعباس می‌تواند به عنوان یک باغشهر دریایی مطرح گردد، زیرا خصیصه طبیعی جنگل های دریایی حرا و خصیصه ارزش فرهنگی آن می‌تواند الگوی سازمندی جدیدی را در شکوفایی تمدن نوین و شکل‌گیری الگوی پیشرفت دریاپایه تحقق بخشد.

Marine garden city and space syntax analysis of settlements (case study: Bandar Abbas)

The importance of the coastal spatial identity has not only clarified the dynamics of the economic and communication role of the coasts, which also defines new ideas in the structure of future cities. Modeling the spatial syntax of the coastal areas of southern Iran promises an emerging social configuration that will have a different spatial identity from other configurations. This social configuration is naturebased and ecobased and has international role. In this research, modeling and discovering the spatial syntax relationships of such a configuration, relying on environmental rules and phenomenological perspective, are developed and discussed. Therefore, the new settlement named here as a marine garden city, is the result of such assessment. Spatial syntax analysis has been conceptualized, formulated and modeled by looking at the geodemographic space of the mangrove marine ecosystem on the northern shores of the Persian Gulf and the Sea of Oman at the levels of spatial syntax, array and layers, and explained at three levels: conceptual, mathematical and graphical. Spatiographs with fractal and nonfractal structures is used to index the depth and degree of relationship between spatial components and in the syntax of spatial patterns, compression, distance, scattering and distribution arrays are considered and Conceptual models have become experimental models using quantitative and mathematical data.The results of this study show:Analysis and perception of the geodemographic space can be effective in the fundamental landuse, identity and discovering the existing relationships between the configurations and their development.