تاب‌‌آوری معیشتی خانوارهای روستایی با تاکید بر کشاورزی پایدار مورد: دهستان خطبه‌‌سرا، شهرستان تالش

اﻣﺮوزه اﻗﺘﺼﺎد روﺳﺘﺎﻫﺎ ﺑﺎ اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﻮد ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻃﺮات ﺑﺴﻴﺎری روﺑﺮو است. از اینرو، ارتقاء تاب‌آوری و ظرفیت‌سازی جامعه آسیب‌پذیر بعنوان یک اولویت مهم و اساسی برعهده بسیاری از سازمانهای توسعه گذارده شده است. هدف کلی از تحقیق حاضر تبیین رابطه بین کشاورزی پایدار و تاب آوری معیشتی خانوارهای روستایی دهستان خطبه سرا در شهرستان تالش است. پژوهش حاضر براساس هدف، از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی تحلیلی است. جامعه آماری، مناطق روستایی دهستان خطبه سرا (2244=n) است. حجم نمونه با احتساب معیارهای؛ تعداد جمعیت و موقعیت طبیعی روستا (کوهستانی، دشتی، دامنه‌ای) و با استفاده از فرمول کوکران 328 خانوار بدست آمد. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و پیمایشی است. همچنین به منظور تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده، از روش‌های آماری؛ توصیفی و استنباطی (رگرسیون چند متغیره، همبستگی پیرسون و آزمون t تک نمونه ای) بهره گرفته شد. یافته‌ها نشان داد، بین کشاورزی پایدار و تاب‌آوری معیشتی خانوارهای روستایی مورد مطالعه ارتباط معناداری وجود دارد؛ بطوریکه، بیشترین تاثیر با 75.1 درصد مربوط به شاخص‌ همبستگی و شبکه‌های اجتماعی می‌باشد. پس از آن، شاخص‌های مشارکت اجتماعی (64.5 درصد)، شرایط محیطی (62.2 درصد)، الگوی کشت و اشتغال (59.3 درصد)، ماشین‌آلات کشاورزی (54.1 درصد) و حمایت و مشوق‌های نهادی (50.6 درصد) به ترتیب بیشترین اثرگذاری را در تاب‌آوری معیشتی خانوارهای روستایی موردمطالعه داشته‌اند. همچنین نتایج همبستگی پیرسون نیز حاکی از رابطه معنادار آماری بین کشاورزی پایدار و امنیت غذایی در منطقه مورد مطالعه می‌باشد.

Livelihood resilience of rural households with emphasis on sustainable agriculture (Case study: Khotbe’sara district, Talesh county)

Today, the rural economy with its various dimensions is facing many risks and hazard. Therefore, the promotion of the resilience and capacity building of the vulnerable community as an important and fundamental priority has been the responsibility of many development organizations. The general purpose of this study is to explain the relationship between sustainable agriculture and livelihood resilience of rural households in Khotbe’Sara district in Talesh county. This study is applied research and method of research is descriptiveanalytical. The statistical society is the rural areas of Khotbe’sara district. The sample size by considering the population and natural location of the rural (mountainous, plain, hillside) and using the Cochran were obtained 328 households. The method of data collection is library and survey. Also, to analyze the collected data were used from descriptive and inferential statistical methods (regression, Pearson correlation and onesample ttest). The findings show that there is a significant relationship between sustainable agriculture and livelihood resilience of the studied rural households; thus, the highest impact with 75.1% is related to the social solidarity and networks indicator. Then, the indicators of social participation (64.5%), environmental conditions (62.2%), Cultivation pattern and employment (59.5%), agricultural machinery (54.1%) and institutional support and incentives (50.6%) have had the greatest impact on the subsistence resilience of studied rural households. In addition, the results of Pearson correlation indicate a statistically significant relationship between sustainable agriculture and food security in the study area.