ارزیابی پایداری زیست‌‌‌‌‌‌محیطی و بررسی توزیع فضایی آن در سکونتگاه‌‌‌‌های روستایی استان کرمانشاه مورد: شهرستان روانسر

محیط‌زیست یکی از ارکان سه‌گانه توسعه پایدار جوامع روستایی است که نقش بسزایی را در تامین معیشت و کیفیت زندگی روستاییان برعهده دارد. ارزیابی پایداری زیست محیطی با تکیه بر شاخص‌های کلیدی موجود در هر منطقه جغرافیایی، گام موثری در راستای شناخت وضع موجود بهره‌برداری از محیط‌زیست و به تبع آن تدوین برنامه‌ها و طرح‌های پایداری زیست محیط است. از این رو، v جامعه آماری پژوهش را کلیه سرپرستان خانوار روستایی تشکیل می‌دهد (5668=n) و با استفاده از جدول بارتلت و همکاران، 185 نفر از آن‌ها به‌عنوان نمونه آماری برآورد گردید و در نهایت با انتخاب هدفمند روستاها، پرسشنامه‌ها به‌صورت کاملاً تصادفی در بین سرپرستان 26 روستای منتخب توزیع گردید. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن، با رعایت اصول روش پژوهش‌های میدانی و انجام چندین مرتبه اصلاح، تایید گردید. نتایج پژوهش نشان داد در بین شاخص‌های زیست‌محیطی ده‌گانه مورد بررسی دو شاخص پایداری هوا و جنگل‌ها و مراتع به ‌ترتیب با ضریب تغییرات 0.150 و 0.559، پایدارترین و ناپایدارترین شاخص زیست‌محیطی در روستاهای شهرستان روانسر هستند. همچنین با توجه به میانگین محاسبه شده پایداری زیست‌محیطی (2.63) و نتایج جدول توزیع فراوانی، می‌توان چنین عنوان کرد که پایداری زیست‌محیطی در روستاهای شهرستان روانسر در وضعیت مناسبی قرار ندارد. با این وجود نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان داد بین دهستان‌های شهرستان روانسر به لحاظ پایداری زیست‌محیطی در سطح 99 درصد اطمینان، تفاوت معنادار وجود دارد. نتایج آزمون توکی نشان داد دو دهستان دولت‌آباد و قوری‌قلعه به‌ترتیب با میانگین رتبه‌ای 2.354 و 3.31، ناپایدارترین و پایدارترین دهستان مورد بررسی هستند. نمایش فضایی پایداری زیست محیطی در محدوده مورد مطالعه نشان داد به استثنای سکونتگاه‌های روستایی واقع در شمال و شمال غربی شهرستان، فضای حاکم بر محدوده جغرافیایی شهرستان روانسر، ناپایداری زیست محیطی است.

Environmental Sustainability Assessment and Serving its Spatial Distribution in Rural Settlements in kermanshah province (Case Study: Ravansar Township)

This quantitative research is the descriptive analytic study. The aim of This Study is the investigate status of environmental sustainability in rural settlements in Iran, that was conducted as a case study in rural area Ravansar Township. Is the study sample test, all householder of rural in Ravansar Township (5668 = N) and Due to the Financial constraints and time and the lack of a census, Using the Bartlett et al Table and Was estimated 185 of them as statistical sample. Eventually, by selecting the targeted villages, Questionnaires were distributed randomly among heads of 26 selected villages. The main research tool was the researchers’ questionnaire, which were confirmed its validity and reliability, Principles and methods of field research conducted amended several times. The results showed among the ten environmental indicators examined Two indicators (Air stability and forests and meadows stability, respectively with The 0.150 and 0.559 coefficient of variation Was Stable and unstable environmental indicators in villages of Ravansar Township. Also, according to the mean of the environmental sustainability (2.63) and Results the frequency distribution table, can be said that environmental sustainability in rural city Ravansar Township Not in good condition. Nevertheless, the results the ANOVA test showed, between the districts of the Rawansar Township in terms of environmental sustainability there is a significant difference with the 0.99 confidence. Results The Tukey test showed that two district (Dawlat Abad and Quri qaleh) respectively with an average rank of 2.354 and 3.31, Are unstable and stable district.