بررسی وضعیت شاخص‌‌‌‌های توسعه در شهرستان‌‌‌‌‌‌‌‌های کرمانشاه با استفاده از تکنیک ادغام

استفاده از شاخص‌‌‌‌های توسعه و ترکیب آن‌‌ها، به مسئولان برنامه‌‌‌‌ریزی درجهت درک بهتر وضعیت مناطق کمک خواهد کرد و همچنین به آن‌‌ها در جریان تصمیم‌‌‌‌گیری یاری خواهد رساند تا اقدامات بعدیشان، درجهت تعادل منطقه‌‌‌‌ای باشد و عدالت اجتماعی در بین مناطق برقرار شود. در این راستا هدف این پژوهش تعیین و تحلیل سطوح برخورداری شهرستان‌‌‌‌های استان کرمانشاه در شاخص‌‌‌‌های توسعه با استفاده از تکنیک‌‌‌‌های ادغام است. بدین منظور 14 شهرستان از‌‌لحاظ شاخص‌‌‌‌های ترکیبی توسعه در قالب 40 شاخص قابل‌‌‌‌سنجش بررسی شدند. برای تجزیه‌‌‌‌و‌‌تحلیل داده‌‌‌‌ها از مدل آنتروپی و تکنیک‌‌‌‌های تصمیم‌‌‌‌گیری چند معیارۀ ویکور، تاپسیس،saw و درنهایت از مدل کپلند استفاده شدکه شهرستان‌‌‌‌های استان کرمانشاه در چهار سطح (توسعه‌‌یافته، نسبتاً توسعه‌‌‌‌یافته، درحال‌‌توسعه و محروم از توسعه) دسته‌‌بندی ‌‌شده‌‌است. نتایج پژوهش بیانگر این است که 14.29 از شهرستان‌‌‌‌ها توسعه‌‌‌‌یافته (قصرشیرین و پاوه)، 35.71 از شهرستان‌‌ها نسبتاً توسعه‌‌‌‌یافته (سنقر، دالاهو، گیلان‌‌غرب، صحنه و کنگاور)، 35.71 از شهرستان‌‌ها درحال‌‌توسعه (اسلام‌‌‌‌آباد غرب، هرسین، ثلاث‌‌‌‌باباجانی، روانسر و سرپل‌‌ذهاب) و 14.29 از شهرستان‌‌ها محروم از توسعه (جوان‌‌رود و کرمانشاه) هستند که نشان‌‌دهندۀ اختلاف بین شهرستان‌‌‌‌ها ازلحاظ برخورداری از شاخص‌‌‌‌های توسعه است؛ به‌‌طوری‌‌کهتوزیع شاخص‌‌‌‌های توسعه چندان با میزان جمعیت شهرستان‌‌‌‌ها انجام‌‌ نشده‌‌است.

Study of Development Indicators Status in Kermanshah County Using Integration Technique

The use of their development indicators and their combination will help planning authorities to better understand the status of the regions and help them to make decisions in order to further their regional balance and social justice. In between regions. In this regard, the purpose of this research is to determine and assess the levels of enjoyment of Kermanshah province in development indicators using integration techniques. For this purpose, 14 cities were evaluated in terms of developmental combinatorial indicators in 40 measurable indexes. To analyze the data, the entropy model and multicriteria decisionmaking techniques were used for viticulture, topsis, saw and finally, the Kaplend model was used. The cities of Kermanshah province were divided into four levels (developed, relatively developed, In development and deprived of development). The results of the research indicate that 14.29 developed cities (Shirin and Paveh), 35.71% of the relatively developed city (Sanghar, Dalaho, GilanGharb, Sahneh and Kangavar), 35.15% of the developed area (Islamabad, West , Harsin, Thallib, Babaajani, Ravansar and Sarpol Zahab) and 14.29 (city and city of Kermanshah) are deprived of development. This indicates the difference between the counties in terms of development indicators, so that the distribution of development indicators is not much with the size of the population of the counties.