واکاوی نقش دمای رویۀ زمین در پراکنش پوشش برف در ایران به کمک داده‌های ماهواره‌ای

هدف از پژوهش کنونی، بررسی نقش دمای رویۀ زمین در پراکنش روزهای برف‌پوشان در ایران است. در گام نخست داده های دمای رویۀ زمین سنجندۀ مودیس ماهوارۀ ترا از تارنمای ناسا برای بازۀ زمانی 1393-1382 در تفکیک مکانی 1×1 کیلومتری دریافت شد. برای بررسی پوشش برف کشور نیز از داده های سنجندۀ مودیس ترا و مودیس آکوا برای بازۀ زمانی 1393-1382 در تفکیک مکانی 500 × 500 بهره گرفته شد. پس از آماده سازی داده ها در محیط نر م افزار مت لب، به کمک مدل رقومی‌ارتفاع (dem) ایران برای هر یک از گروه های ارتفاعی در گام های ارتفاعی یک متری میانگین سالانۀ دما محاسبه شد. یافته های این پژوهش نشان داد، مناطقی که میانگین سالانۀ دمای رویۀ آن ها کمتر از 30 درجۀ سلسیوس است، برای نشست پوشش برف به‌طور نسبی مهیا هستند و از ارتفاع 1700 به بالا دمای رویۀ زمین در ایران به کمتر از 30 درجۀ سلسیوس می رسد. واکاوی پیوند میان شمار روزهای برف‌پوشان با میانگین دمای رویۀ زمین آشکار ساخت، دمای رویۀ زمین در مناطقی از ایران که به طور میانگین هیچ گونه پوشش برفی ندارد، 37 درجۀ سلسیوس است و بیشترین شمار روزهای برف‌پوشان در کشور در مناطقی است که میانگین سالانۀ دمای رویۀ آن ها صفر درجۀ سلسیوس است.