ارزیابی و تحلیل ابعاد و مولفه‌های تاب‌آوری شهر کرمان

در چند دهه‌ی گذشته، جهان نسبت به خطر ها بطور فزاینده ا ی آسیب پذیر شده است. شناخت و کاهش  آسیب پذیری شهرها؛ بویژه در ایران که شهرها بافت نامتجانس و در عین حال کهنه ا ی دارند، از اهمیّت فراوانی برخوردار است. در سال های اخیر نهادها و آژانس‌های فعال در زمینه‌ی کاهش سوانح، بیشتر فعالیّت های خود را بر دست‌یابی به جامعه‌ی تاب آور در برابر سوانح متمرکز ساخته اند. هدف از این مطالعه ارزیابی و سنجش میزان تاب آوری شهر کرمان بدون در نظر گرفتن مخاطره می باشد. به این منظور از400 کارشناس مشرف بر وضع موجود شهر بااستفاده از نمونه گیری طبقه بندی تصادفی با لحاظ کردن مواردی چون تخصص و شغل، تعداد 40 کارشناس به عنوان نمونه انتخاب شده است. پایایی داده های مورد استفاده با بهره گیری از آلفای کرونباخ به میزان 0.942 محاسبه شده است. برای نیل به این هدف از روش تحقیق توصیفی تحلیلی مبتنی بر تحلیل پرسشنامه بهره گرفته شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری میانه، میانگین، آزمون ks و آزمون on sample ttest و رگرسیون گام به گام استفاده شده است. نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان می دهد تاب آوری شهر کرمان در همه ابعاد و مولفه‌ها از نظر کارشناسان پایین تر از سطح مطلوب می باشد. بطوری‌که مقدار محاسبه شده‌ی تاب آوری کلی جامعه 2.62 کمتر از حد مبنا (3) می باشد. در نهایت بر اساس آزمون رگرسیون از میان مولفه‌های تاب‌آوری شهر کرمان، شاخص نهادی مدیریتی با ضریب بتا 0.282 بیشترین تاثیر را بر شاخص‌های تاب آوری شهر کرمان داشته است. سپس به ترتیب شاخص زیرساختی کالبدی، محیطی، اجتماعی و اقتصادی با ضریب بتا 0.259، 0.230، 0.226و در انتها شاخص اقتصادی با ضریب بتا 0.216 بیشترین سهم را  در تاب‌آوری شهر کرمان داشته اند.