ارزیابی تناسب اراضی به منظور توسعه‌ی شهری با رویکرد آمایش سرزمین مطالعه موردی: شهرستان اهواز

توسعه‌ی پایدار شهری، گونه‌ای از توسعه‌ی شهری است که می‌تواند استمرار داشته باشد بدون این که موجب تخریب منابع و نظام‌هایی شود که به آن‌ها وابسته است. افزایش روزافزون جمعیّت شهرنشین و در پی آن رشد شهرها، توجه به چگونگی کنترل توسعه‌ی شهرها با برنامه و حرکت در راستای اصول توسعه‌ی پایدار را الزامی می‌کند. در واقع توسعه‌ی مناسب شهری هنگامی محقق می‌شود که سرزمین به تناسب قابلیت‌های آن به کار گرفته شود. هدف این پژوهش ارزیابی تناسب اراضی شهرستان اهواز به منظور توسعه‌ی شهری می‌باشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحقیق توصیفی تحلیلی می‌باشد. ابتدا لایه‌های مناسب در محیط arcgis نرمال‌سازی شده‌اند و با توجه به این که ماهیّت پژوهش، تصمیم‌گیری و انتخاب اراضی مناسب می‌باشد، از روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره استفاده گردید. بدین ترتیب 15معیار مورد نظر با استفاده از پرسشنامه تکنیک  fuzzy dematel به وسیله‌ی 15 نفر از نخبگان حوزه برنامه‌ریزی آمایش سرزمین و برنامه‌ریزی شهری  تکمیل گردید و در نرم‌افزار excel وزن معیارها به دست آمد سپس وزن‌های به‌دست آمده در تک‌تک لایه‌ها ضرب گردید. در نهایت با الگوریتم تکنیکtopsis  که در محیط arcgis پیاده‌سازی گشت، لایه‌ها با هم همپوشانی شدند و نقشه‌ی اولویّت‌بندی به منظور توسعه‌ی شهری در شهرستان اهواز ارائه شده است. مساحت اولویّت‌ها به این ترتیب می‌باشد که مساحت اولویّت‌اول 54975 هکتار، اولویّت‌ دوم 250168 هکتار، اولویّت ‌سوم 75367هکتار، اولویّت‌ چهارم 44658هکتار و اولویّت پنجم 3642هکتار به دست آمده است. اولویّت اول در قسمت‌های جنوب، جنوب‌غربی و شمال شرقی قرار گرفته است و بیشتر مساحت آن در زمین‌های بایر می‌باشد.