نگرشی بر چشمه ها و دریاچه های پیرامونی مشهد از دیدگاه اکوتوریسم

شهر مقدس مشهد تا سه ، یا چهار دهه ی قبل پیوند دیرینه ای با طبیعت داشته و تقریباً دارای سیمای طبیعی بود . شهروند آن با طبیعت می زیست و به تفرج گاه های حومه ای و ییلاقی کمتر احساس نیاز می کرد . در حالی که با توسعه بی رویه و روز افزون این شهر، شهروندان امروزی ان دچار زندگی مصنوع شهری شده و زندگی ملال آوری را سپری می نمایند . از این رو آنان بیش از پیش نیازمند طبیعت هستند و این امر ضرورت توجه به اکو توریسم را گوشزد می نماید . یکی از جاذبه های طبیعت گردی نواحی پیرامونی مشهد ، چشمه ها و دریاچه ها هستند .در این ناحیه تعداد 83 دهنه چشمه شناسایی شده که حداکثر دبی لحظه ای آنها 294 لیتر در ثانیه ( با متوسط دبی لحظه ای 18 لیتر در ثانیه ) می باشد. این چشمه ها از نظر ژنزو منشاء به سه گروه ‹‹ کنتاکتی ›› ، ‹‹ کارستی ›› ، ‹‹ گسلی ›› تفکیک می شوند که نوع کنتاکتی آنها از نظر کیفیت و جنبه های اکوتوریستی با اهمیت تر است . دریاچه های ناحیه نیز شامل دو نوع طبیعی ( نظیر دریاچه ی چشمه سبز گلمکان ) و مصنوعی با سدی ( مثل سد کارده ) می باشند که برای اموری مثل ماهی گیری ، قایق رانی ، اسکی روی آب وغیره دارای پتانسیل خوبی هستند . بر اساس پهنه بندی اکوتوریستی دریاچه چشمه سبز گلمکان و نواحی مجاور آن دارای بیشترین توان طبیعت گردی می باشد.