جایگاه دانش بومی در توسعه ی روستایی پایدار

دانش سنگ بنای توسعه است ولی متاسفانه دانش بومی تا این اواخر مفاهیم ‹‹ واپسگرایی ›› و ‹‹ ایستایی ›› را به ذهن ها متبادر می نمود که آن هم ناشی از افکار و رویکردهای نوسازی و رهیافت های انتقال فن آوری به کشاورزان کشورهای در حال توسعه بوده است . اما بروز مشکلات اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی ناشی از کاربرد فن آوری های نسنجیده و استفاده از فرهنگ غربی در کشورهای در حال توسعه ، رویکردهای درون زا مطرح گردید . تحت تاثیر این تحولات ، فرهنگ های قومی ، ظرفیت های محلی ، دانش ها و مهارت های بومیان ، به عنوان مکمل دانش رسمی مورد توجه متخصصان امور توسعه قرار گرفت . در این مقاله ، ضمن تعریف دانش بومی و تفاوت های آن با دانش بومی ، به جایگاه آن در توسعه روستایی پایدار پرداخته شده است .