بررسی تطبیقی حقوق جنین آزمایشگاهی در فقه، حقوق ایران و حقوق آلمان

باروری با کمک پزشکی شامل لقاح آزمایشگاهی و تحقیقات روی جنین‌ها برای بسیاری از افراد مبتلا به ناباروری انتظار ایجاد کرده است. در عین حال مسائل حقوقی پیچیده و بحثهای اخلاقی و اجتماعی را شکل داده است که نیاز به ابهام‌زدایی دارد. بدون شک، لقاح آزمایشگاهی یک حوزه پزشکی نسبتاً جدید را نشان میدهد و پیشرفتهای مداوم در پزشکی و فرصتهای جدید همچنان تلاش برای پاسخ به این سوالات را به چالش میکشد. سوال اصلی این پژوهش این‌گونه مطرح شده است که نگرش حقوق جنین آزمایشگاهی در فقه، حقوق ایران و حقوق آلمان چگونه است؟ یافتهها حاکی از آن است که در آلمان بر اساس دستورالعملهایی سعی میکنند از ایجاد جنینهای اضافی جلوگیری کنند، اما برای مواردی که در آن اتفاق میافتد، قوانین خاصی در مورد نحوه مدیریت آنها وجود ندارد. رحم آزمایشگاهی در آلمان طبق قانون ممنوع است مگر با تخمکهای خود مادر این روند طی شود. اعتقاد بر این است که تصویب قانون اهدای جنین به زوجهای نابارور فوق گامی مهم اما اقدامی ناکافی در این زمینه است. موارد مهمی در این قانون بیپاسخ و نامشخص مانده است که در هر بازنگری بعدی باید مورد توجه قانونگذاران قرار گیرد. در ایران نیز مهمترین قانون، قانون اهدای جنین مصوب 1382 است که نیاز به بازنویسی دارد. در خصوص فقه نیز به دلیل عدم اجماع در خصوص جنین آزمایشگاهی، نمیتوان نظری جامع داد. روش تحقیق، توصیفی تطبیقی بوده است.

comparative study of the embryo in vitro rights in jurisprudence, iranian law and german law

assisted reproductive technology (art), including laboratory-assisted fertilization and fetal research, has raised expectations for many individuals struggling with infertility. however, it has also given rise to complex legal issues and sparked ethical and social debates that demand further clarification. undoubtedly, laboratory-assisted fertilization represents a relatively new medical field, and ongoing advancements in medicine and emerging opportunities present continuous challenges in addressing these questions. the main question explored in this research is: how is the legal status of laboratory-fertilized embryos viewed in islamic jurisprudence, iranian law, and german law? findings indicate that in germany, guidelines aim to prevent the creation of surplus embryos. however, specific laws regarding the management of such embryos do not exist. laboratory surrogacy is prohibited in germany unless the woman’s own oocytes are used in the process. approving legislation for embryo donation to infertile couples is considered a significant but insufficient step in this context. several important issues remain unanswered and ambiguous in the current law, requiring attention from lawmakers in subsequent revisions. in iran, the most significant law is the act on embryo donation, ratified in 2003, which necessitates revision. regarding islamic jurisprudence, a comprehensive opinion is challenging due to the lack of consensus on the status of laboratory-fertilized embryos. the research methodology employed here is descriptive-comparative.