بهره‌گیری از ظرفیت سیاست جنایی مشارکتی در مقابله با انتقال ویروس کووید 19؛ نگرشی نوین، موثر و فراگیر در کنترل و پیشگیری

در اواخر سال 2020 میلادی ویروس ناشناخته و مسری کووید 19 در سراسر کره زمین شیوع و گسترش یافت. عدم رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی و مبهم بودن ماهیت ویروس موجب گردید در مدت کوتاه یکایک شهروندان را درگیر خود نماید و حتی منجر به فوت اشخاص آسیب‌پذیر گردد. تجربه قریب به دو سال تحقیقات پزشکی و یافته‌های علوم بشری نشان می‌دهد در کنار تدابیر نهادهای دولتی، این مردم و جامعه مدنی هستند که می‌توانند در قطع زنجیره انتقال بسیار موثر عمل نموده و با خودمراقبتی، نظارت اجتماعی و مسئولیت‌پذیری جمعی وضعیت موجود را مدیریت نمایند؛ به عبارت دیگر عدم رعایت دستورات بهداشتی از سوی شهروندان علاوه بر عنوان مجرمانه مستوجب تعزیر، حسب مورد مجازات قصاص و دیه نیز خواهد داشت. سیاست جنایی دولتی با روش‌های تقنینی، قضایی و اجرایی به‌تنهایی در مقابله با این قبیل عناوین مجرمانه کارساز نیست و لازم است مولفه‌های سیاست جنایی مشارکتی (جامعوی) بسط و گسترش یابند. در حقیقت هدف از انجام این پژوهش که با روشی تحلیلی و توصیفی نگارش یافته است، یافتن پاسخی قابل اعتنا در پرسش از کارایی و عدم کارایی سیاست جنایی مشارکتی در مقوله کنترل و مقابله با ویروس مزبور است که آیا می‌توان در عصر حاضر از مولفه‌های سیاست جنایی مشارکتی به‌عنوان روشی موثر و کارآمد در کارزارهای سخت امروزی هم چون کرونا یاری جست. بر طبق قاعده فرضیه این پژوهش که موثر بودن این مولفه‌هاست در ادامه اثبات گردیده و می‌توان با اتخاذ تدابیری در سطوح مختلف دولتی و مردمی آنها را اجرایی و عملیاتی نمود. امید می‌رود از رهگذر پژوهش حاضر، مشارکت و هم‌افزایی شهروندان و جوامع مدنی در مقابله با بیماری‌های واگیردار به‌خصوص کووید 19 افزایش یابد.

utilizing the capacity of participatory criminal policy to counter the transmission of covid-19 virus; a new effective and comprehensive approach to control and prevention

by the end of 2020, the unknown and contagious covid-19 virus had spread across the globe. failure to follow health instructions and the ambiguity of the nature of the virus caused it to infect every single citizen in a short period of time and even lead to the death of vulnerable people. nearly two years of experience in medical research and humanities findings show that in addition to the measures of government institutions, it is the people and civil society who can be very effective in breaking the chain of transmission, and with self-care, social oversight and collective responsibility manage. however, improper performance of people in observing the necessary health instructions and care can, in addition to the criminal title of threat to public health (subject of article 688 of the islamic penal code adopted in 1375) and also the act on the prevention of sexually transmitted diseases and infectious diseases approved in 1320, in some cases lead to death, disability, or benefit of other persons. it also leads to intentional, quasi-intentional or pure error, depending on the case. government criminal policy by legislative, judicial, and executive methods alone is not effective in counteracting such criminal titles, and the components of participatory (comprehensive) criminal policy need to be expanded. in fact, the purpose of this study, which has been written in an analytical and descriptive way, is to find a significant answer to the question of the effectiveness and ineffectiveness of participatory criminal policy in controlling and combating the virus.  participation as an effective and efficient method in today’s difficult campaigns such as corona.  as a rule, the hypothesis of this research that the effectiveness of these components has been proved in the following and can be implemented by taking measures at different levels of government and people. therefore, the application of this research can be hoped to eliminate the damage of covid virus 19 and prevent, control and deal with its spread and contagion.