عدالت تحولی: مبانی و جلوه‌‌ها

عدالت تحولی که به‌عنوان رویکردی جدید در عدالت در اواخر دهه 1990 میلادی مطرح شد، در پی دگرگون‌سازی ساختارهای ناعادلانه‌ به‌منظور ریشه‌کن‌‌سازی علل ساختاری بزهکاری است؛ زیرا بزه، اغلب پیامد بی‌عدالتی، سلطه و نابرابری است و تا زمانی که سلطه‌‌های ساختاری باقی است، بزه‌‌ نیز باقی خواهد ماند. عدالت تحولی، این هدف را بیشتر با پیوند دادن عدالت ترمیمی به جنبش‌‌های عدالت اجتماعی دنبال می‌‌کند؛ زیرا عدالت ترمیمی از طریق ممکن‌‌سازی گفتگو و شبکه‌‌‌‌سازی‌‌های اجتماعی، فرصت‌‌های مطلوبی را برای تغییرات شخصی و اجتماعی فراهم می‌‌آورد. اعضای جامعه از طریق این گفتگو، از یک سو در مورد خود می‌‌آموزند و برای تغییرات مثبت شخصی تلاش خواهند کرد؛ از سوی دیگر به درک عمیق‌‌تری از جامعه خود و تغییرات لازم در آن رسیده و برای دگرگون‌‌سازی‌‌های ساختاری، متحد خواهند شد. مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی، به تبیین مبانی فلسفی اجتماعی، حقوقی و جرم‌‌شناختی این ایده و معرفی برخی نمونه‌‌های عملی آن پرداخته است.

transformative justice: foundations and reflections

transformative justice in the late 1990s, was introduced as a new approach to justice that seeks to transform unjust structures to eradicate structural causes of crime. because crime is often the result of injustice, domination, and inequality, and as long as the structural causes of crime persist, the crime will remain. transformative justice pursues this goal mainly by linking restorative justice to social justice movements. because restorative justice provides desirable opportunities for personal and social changes by facilitating dialogue and social networking. through this dialogue, members of the community, on the one hand, learn about themselves and seek positive personal changes. on the other hand, they will gain a better understanding of their community and the changes that are needed in it and will unite for structural transformations. the present study by descriptive-analytical methodology, explained the philosophical-social, legal, and criminological foundations of this idea and some practical examples of it.