خرید و فروش نرم افزار در رویه قضایی انگلستان

در پرونده ای که در سال 2018 در دادگاه تجدید نظر اقامه می‌شود ، قاضی پرونده رویه سفت و سخت قضایی انگلستان در باب مواجهه با اموال غیر محسوس را که منشا آن را می‌توان عبارات مبهم بخش 61 قانون فروش کالا این کشور دانست، به رابطه نماینده تجاری و اصیل نیز سرایت می‌دهد. این تسری منجر به فرجام خواهی وطرح پرسشی از دیوان دادگستری اتحادیه اروپا می‌شود که آیا نرم افزار در رابطه نمایندگان تجاری و ذیل بخشنامه 1986 نمایندگان تجاری، (goods) به شمار می‌رود یا خیر. در جستار حاضر ضمن بررسی بعضی از مهم ترین پرونده های نظام قضایی انگلستان در برخورد با قراردادهای خرید و فروش نرم افزار و احتساب آن به عنوان (goods) یا مال فکری به پرونده در جریان نیز پرداخته شده است و درآخر راهکاری برای همگام سازی نظام قضایی انگلستان با پیشرفت تکنولوژی و نیاز به معاملات نرم افزاری و حمایت از نمایندگان تجاری ارائه گردیده است. این راهکار خلاصه می‌شود درتوسعه مفهوم حقوق عینی بر محتوای دیجیتالی به همراه حامل فیزیکی آنها یا شناسایی و اعتبار حق سومی‌ در مقابل حقوق عینی و دینی و در نتیجه امروزه سه تقسیم بندی حق وجود دارد حق عینی، دینی و حق بر محتوای دیجیتالی. در رویکرد اول محتوای دیجیتالی بایستی همراه با حامل فیزیکی فروخته شود حالیکه در صورت پذیرش رویکرد دوم نیازی به حامل فیزیکی وجود ندارد و محتوا دیجیتالی بدون حامل نیز می‌تواند به فروش رسد.

sale of software in the united kingdom: case study

in a case pending in the court of appeal in2018, the judge referred to the rigid ukjudicial procedure for dealing with intangibleproperty, which can be traced back to theambiguous wording of section 61 of thesale of goods act, to the relationship of thecommercial agents. this extension leads to anappeal and a question to the court of justice ofthe european union as to whether the softwareis a goods in relation to trade agents and underthe 1986 the commercial agents (councildirective) regulations. in the present article,while examining some of the most importantcases of the british judicial system in dealingwith software purchase and sale contracts andcounting it as (goods) or intellectual property,the current case is also dealt with and finally,a solution is provided to synchronize the uk judicial system with the advancement of technology and the need forsoftware transactions and support for business agents. this approach issummarized in the development of the concept of chose in possessionover digital content along with their physical carrier or the recognitionand validity of third right over chose in action and chose in possession.in the first approach, digital content must be sold with a physical carrier,while if the second approach is accepted, there is no need for a physicalcarrier, and digital content without a carrier can be sold.