بررسی شرط ذی نفع نبودن شاهد در مورد شهادت دوست صمیمی

بر اساس این پژوهش که با روش توصیفی و تحلیلی انجام یافته ، با توجه به شرط «ذی نفع نبودن شاهد» برخی از فقهای اسلامی شهادت دوست صمیمی را در مورد دوست خود، نپذیرفته اند ؛ همچنین ماده 177قانون مجازات اسلامی ، درباره شرایط شاهد ، از جمله ذی نفع نبودن، گفته است:«شرایط موضوع این ماده باید توسط قاضی احراز شود.» ، لذا قاضی درباره شهادت دوست صمیمی باید دیگر قراین و امارات را بررسی دقیق کند . از نگاه فقهی نیز شرط« در مظان اتهام نبودن شاهد» ، بر عدم پذیرش شهادت دوست صمیمی دلالت ندارد، زیرا: 1- گاهی در دوستی افراد شائبه جلب منفعت یا دفع ضرر نیست. 2- عدالت دوست ، بویژه اگر دوستی وی به خاطر خدا باشد، جلو شهادت نادرست او را می گیرد . 3- گرچه خویشاوندان ذی نفع هستند، اما شهادت آنها پذیرفته می شود. به طریق اولی شهادت دوستان باید پذیرفته شود. 4- شهادت در فرضی «در مظان اتهام » می باشد که شرع به آن تصریح کند، اما درباره شهادت دوست چنین تصریحی وجود ندارد.5- فقهاء تنها شش مورد از مصادیق «در مظان اتهام بودن» را ذکر نموده اند ، لذا به دلیل «عمومات لزوم پذیرش شهادت عادل» شهادت هایی که ذی نفع بودن شاهد در آنها مشکوک است، پذیرفته می شوند.

investigating the condition that witness has no benefit forthe testimony of a close friend

according to the results of this research whichis carried out through descriptive and analyticmethodology, considering the condition of “nointerest for the witness” some islamic juristsbelieve that the testimony of a close friend is notacceptable. besides, article 177 of the islamicpenal code mentions about the conditionsof the witness, including no interest for him/her: “the conditions for this article needs tobe distinguished by the judge”. therefore, thejudge should investigate carefully every otherevidence. in juristic viewpoint, the conditionof “no suspicion over the witness” has nothingto do with rejection of his/her testimony;because: 1. sometimes there is no defect inpeople’s friendship for gaining interest orrepelling losses. 2. the justice of the friend,especially if his/her friendship is devoted to god, prevents him/her from false testimony. 3. although relatives mayhave interest, their testimonies are accepted. then, the testimony ofthe friends should be acceptable, too. 4. testimony is suspected for thecases which is explicitly described in the sharia; there is no such explicitverdict for the testimony of the friend. 5. the jurists have stated onlysix instances of “being suspected”. therefore, due to general need forfair testimony, for those cases that interest of the witness is not clearlyassessed, it would be accepted.