احاله به حقوق داخلی در حقوق بین‌الملل عمومی: پژوهشی در پرتو آرای قضایی و داوری اخیر

فرض استقلال نظام‌های حقوق داخلی و بین‌المللی، مانع از وجود رابطه بین این دو نظام و به‌ویژه، قابلیت اِعمال حقوق بین‌الملل در حقوق داخلی و یا قابلیت اِعمال حقوق داخلی در حقوق بین‌الملل نیست. علاوه بر آن، از منظر حقوق موضوعه بین‌المللی، در هنگام تعارض بین این دو نظام حقوقی، قاعده کلی برتری حقوق بین‌الملل بر حقوق داخلی جاری است، بدین معنی که دولت نمی‌تواند با اتکا به قوانین داخلی خود از انجام تعهدات بین‌المللی اجتناب کند و یا قوانین مذکور را برای توجیه فعل مغایر با حقوق بین‌الملل مورد استناد قرار دهد. به بیان دیگر، قاعده عرفی و کلی مذکور در واقع یکی از نقاط وصل و ارتباط حقوق بین‌الملل و حقوق داخلی است. با تفسیری غایی و موثر می‌توان گفت این تعهد بین‌المللی، دولت‌ها را مکلف می‌کند که قوانین مغایر با تعهدات معاهداتی بین‌المللی خود وضع نکنند و حتی در سلسله مراتب قوانین داخلی، جایگاه غیرقابل تغییری به تعهدات بین‌المللی خود بدهند. قابلیت اِعمال حقوق داخلی در حقوق بین‌الملل یا به عبارتی «احاله» به حقوق داخلی، در آرای دیوان بین‌المللی دادگستری و مراجع داوری بین‌المللی عمومی، اّشکال مختلفی بر خود گرفته و جلوه‌های جدیدی یافته است، به طوری که می‌توان گفت دیدگاه «حقوق داخلی به‌عنوان امر موضوعیِ» صرف، دچار تعدیل شده است.

renvoi to domestic law by public international law: a review in light of recent judicial and arbitral decisions

the assumption of independence of domestic and international law systems does not impede the relationship between these two systems, and in particular, the ability to apply international law in domestic law or the ability to apply domestic law in international law. in addition, from the perspective of international law, in the event of conflict between these two legal systems, the general rule of superiority of international law over domestic law prevails. this means that a state cannot evade its international obligations by relying on its own domestic laws or invoke these laws to justify acts contrary to international law. in other words, this general rule of customary international law is in fact a connecting point between international law and domestic law. on the basis of an effective interpretation of this rule, it can be considered that states have an obligation not to enact laws contrary to their international obligations and even to accord an un-waivable status to their international obligations in the hierarchy of domestic laws. the ability to apply domestic law by international law, or in other words, “renvoi” to domestic law, has taken many forms and some new dimensions in the opinions of the international court of justice and international arbitral awards.