حق بر شهر ایمن از منظر حقوق بشر و حقوق ایران

حق بر شهر، از جمله حقوق بشری است که یکی از اهداف آن تضمین ایمنی ساکنان شهر است. این حق که در میان حقوق نسل سوم حقوق بشر جای دارد، تحت عنوان «حق بر شهر ایمن» شناخته شده است. شهر ایمن بستر سکونتگاه‌های ایمن، وسایل حمل و نقل مطمئن و محیط‌زیست عاری از آلودگی، همراه با حفظ حیات ساکنان است. شهروندان در چنین شهری بی‌اثر و منفعل نیستند. آنان در فرآیند انتخاب مدیران شهری و اجرای تصمیماتی که به نام شهر گرفته می‌شود، اثرگذارند. حق بر شهر ایمن به بیان استحقاق ساکنان شهر در بهره‌مندی از ایمنی در مقابل حوادث طبیعی و انسانی می‌پردازد. شناسایی این حق، پیامدهای مثبتی به همراه خواهد داشت. از جمله:- حمایت از شهر به عنوان یک موجود زنده و پویا؛- تدوین منشور هر شهر به صورت جداگانه با توجه به اقتضائات محلی برای دستیابی به توسعه پایدار و رفع مشکلات شهری.

right to the safe city in human rights and iranian law

the right to the city is a part of human rights, which one of its aims is guaranteeing the safety of inhabitants of the city. this right, which is among the rights of the third generation of human rights, is known as the right to the safe city. safe city means the safe habitat, the safe transportation and the unpolluted environment with maintaining the life of inhabitants. citizens in such city are not inactive and passive. they have an impact on the process of selecting city managers and executing the decisions taken in the name of the city. the right to the safe city expresses the right of the inhabitants to benefit from safety in front of natural events and human activities. identifying this right brings about two positive consequences:- supporting the city as an alive and dynamic creature;- codifying a separate charter for each city according to local requirements for achieving sustainable development and resolving urban problems.