نقدی بر روش‌‌شناسی حقوق ضد تبعیض از منظر درهم‌‌تنیدگی (اینترسکشنالیتی)

اگرچه تبعیض و نابرابری از رایج‌ترین اصطلاحات گفتمان حقوق ضد تبعیض است اما در مورد روش‌‌شناسی تبعیض در بین حقوق‌دانان‌‌ کمتر بحث شده است. روش غالب شناسایی حقوقی زمینه‌‌های تبعیض مبتنی بر معیارهای تعییرناپذیری و یک سویه‌‌گی در تبعیض‌های تک‌بنیان و اعمال رویکرد افزایشی در تبعیض‌‌های بیش از یک زمینه است. روش اثبات تبعیض نیز مبتنی بر اعمال آزمون مقایسه بر مبنای تقسیم‌بندی دوگانه یا چندگانه است. این مقاله از درهم‌تنیدگی به عنوان یک روش انتقادی استفاده می‌کند تا ضعف روش‌شناسی حقوق ضد تبعیض هم در سطح هنجاری و هم در سطح رویه‌‌ای در شناسایی زمینه‌های تبعیض و اثبات وقوع تبعیض را برجسته ‌‌کند. ذات‌‌گرایی در تجربه تبعیض، تعریف مضیق، انحصاری، تک‌سویه و جداگانه زمینه‌‌های تبعیض و معیارهای شناسایی آن، روش اثبات تبعیض تک‌‌بنیان و اعمال آزمون مقایسه محدود مبتنی بر دوگانه تبعیض‌‌گر/تبعیض‌‌دیده بدون در نظر گرفتن پیچیدگی‌‌های هر مورد تبعیض از جمله انتقادات درهم‌‌تنیدگی به روش‌‌شناسی تبعیض است. به دنبال نقد رویکرد مسلط روشی با تاکید بر آرای قضایی، روش‌‌شناسی تبعیض درهم‌تنیده مبتنی بر اصل رابطه‌‌ای بودن، زمینه و شرایط محوری و مقایسه منعطف، ضروری و جامع معرفی می‌‌شود. تلاش نگارندگان بر آن است که استفاده از درهم‌‌تنیدگی به عنوان روش، در حقوق بیشتر مورد توجه قرار گیرد و فقط در سطح نظریه باقی نماند. روش‌‌شناسی که همچنان به ساختار زمینه‌‌ای حقوق ضد تبعیض پایبند بماند اما فهم دقیق‌‌تری از واقعیت پدیده تبعیض ارائه دهد.

a critique of the methodology of anti-discrimination law from the perspective of intersectionality

although discrimination and inequality are the most common terms in the anti-discrimination law discourse, the methodology of discrimination has been less discussed among legal scholars. the predominant method of legal recognition of grounds of discrimination is based on criteria of immutability and fragmentation in single-axis discrimination and the application of an additive approach to discrimination based on more than one ground. the burden of proof is also based on applying a comparison test regarding double or multiple division. this article uses intersectionality as an analytical tool to highlight the weakness of the anti-discrimination law methodology at both the normative and procedural levels in recognizing grounds of discrimination and establishing an intersectional claim. essentialism in the experience of discrimination, narrow, exclusive, single-axis and separate definition of the grounds of discrimination and its recognition criteria, the method of proving discrimination and applying a limited comparison test based on the discriminant / discriminated duality without considering the complexity of every case is a critique of the methodology of discrimination. following the critique of the dominant approach, an approach with an emphasis on jurisprudence introduces the methodology of intersectional discrimination based on the principles of relationality and context with flexible, necessary, and comprehensive comparisons. the authors try to pay more attention to the use of intersectionality as a method in law along with the level of theory. a methodology that continues to adhere to the underlying structure of anti-discrimination law but provides a more accurate understanding of the reality of the phenomenon of discrimination.