شرط پوشش دهی به غرامات و ادعاهای اشخاص ثالث در قراردهای تجاری

شرط پوشش‌دهی به غرامات و ادعاهای اشخاص ثالث، نظامی است که ریسک‌ها و مسوولیت‌‌‌های ناشی از قرارداد را به یکی از طرفین قرارداد انتقال می‌دهد. در واقع، این شروط در بیشتر موارد ناظر به مسوولیت‌‌‌ها، غرامات و ادعاهایی می‌باشند که ممکن است در آینده ایجاد گردد. لیکن این امر مانع از آن نیست که طرفین در مورد خطراتی که در زمان انعقاد قرارداد وجود داشته و روش‌های جبران خسارات آن در این قالب با یکدیگر توافق نمایند. این نهاد در برخی نظام‌های ملی به‌صورت صریح و در بسیاری دیگر به‌صورت ضمنی مورد پذیرش قرار گرفته است. در این مقاله با توجه به اهمیت استفاده از این شروط در قراردادها و عدم سابقه تقنینی در نظام حقوقی ایران، ابتدا مفهوم شرط پوشش‌‌دهی به غرامات بر اساس مفاهیم رایج، تبیین و سپس به ممنوعیت‌های وارده بر سر راه استفاده از این شروط در قراردادها پرداخته شده است. ضمناً جایگاه این شرط به طور مفصل در قرارداهای لیسانس بررسی می‌گردد.

study of indemnity clause and third party claims in commercial contracts

The Indemnity Clause and Thirdparty claims is a process which causes to transfer the risks and responsibilities of a contract to one of the contract parties. This clause concerns the responsibilities and damages and claims which most of the time may be created in the future. But it may not prevent the parties to make agreement regarding the risks which were existed at the time of concluding the contract to compensate such risks in this format. This entity has been explicitly accepted in some national systems and implicitly in many others. In this essay due to the importance of using these clauses in contracts and the lack of legislative history in the Iranian legal system, first the concept of the indemnity clause based on common concepts is explained and then the prohibitions on the use of these clause in contracts are discussed. In addition, the position of this clause in licensing agreement is examined in detail.