تروریست‌های جوان یا کودک‌سربازها؟ کودکان داعشی، حقوق بین‌الملل و قربانی شدن

از زمانی که درگیری‌ها در سوریه آغاز گردید، تعداد قابل‌توجهی از شهروندان کشورهای غربی به منطقه جنگی عزیمت کردند تا به دولت اسلامی شام و عراق (داعش)**** ملحق شوند. بر اساس تعاریف رایج، برخی از این افراد سفرکرده کودک هستند. پس از شکست داعش، کشورهای غربی با این معضل مواجه شدند که چگونه باید با این جنگجویان جوان رفتار کنند. وضعیت این کودکان بحث‌برانگیز شده بود. به‌نظر نمی‌رسد در میان کشورهای غربی موضع مشخص یا رویکردی ثابت درمورد چگونگی رفتار با این کودکان وجود داشته باشد. به‌نظر می‌رسد که رویکردهای موجود درمورد معضل این جوانان، عمدتاً توسط امیال سیاسی هر کشور دیکته شده باشد. به‌طور کلّی این کودکان به‌عنوان تروریست‌های جوانی شناخته می‌شوند که درصورت بازگشت به میهن، جوامع خود را در معرض خطر قرار می‌دهند. به هر تقدیر به‌نظر می‌رسد برداشت‌ها و واکنش‌ها نسبت به این اقلیت، از روش‌های هنجاری درمورد کودکان مرتبط با مخاصمات مسلحانه، اخذ می‌شود. پرونده شمیمه بیگم، نوجوان بریتانیایی، که به‌طور گسترده گزارش گردیده، درمورد وضعیت نگران‌کننده کودکانی که سابقاً با داعش مرتبط بودند زنگ خطری را به صدا درآورد. این مقاله پرونده‌ای را برای رفتار با کودکان مرتبط با داعش به‌عنوان کودک‌سرباز، ایجاد می‌کند. در بررسی‌های نزدیک، این کودکان مستحق دریافت حمایت‌هایی مطابق با تمام حمایت‌های انجام‌شده برای کودکان به‌کار گرفته‌شده برای اهداف جنگی می‌باشند. به‌نظر می‌رسد رویه قضایی اخیر به‌طور ضمنی بیان می‌دارد این حمایت‌ها حتی بعد از سن 18 سالگی پایان نمی‌یابد. باتوجه‌به مطالب مذکور، ممانعت از بازگشت به میهن برای هنجارسازی معیارها درمورد کودکان مرتبط با میدان جنگ، غیرضروری به‌نظر می‌رسد. به‌علاوه، رویکردهای برخی از کشورهای غربی می‌تواند به‌دلیل نقض حاکمیت قانون در معرض انتقاد باشد. لغو خودسرانه تابعیت و ممنوعیت بازگشت به میهن در تضاد کامل با هنجارهای عدالت طبیعی است. با وجود این، این مقاله مدعی است یک رویکرد ثابت، نیازمند رویکرد غربی در برخورد با کودکان داعشی اولاً به‌عنوان قربانی و پیروی از حقوق به‌رسمیت شناخته‌شده آ‫نها در حقوق بین‌الملل می‌باشد.

Young Terrorists or Child Soldiers? ISIS Children, International Law and Victimhood*

Since the Syrian conflict broke out, a significant number of Western citizens travelled to the warzone to join the Islamic State of Iraq and Syria (ISIS). By common definitions, some of the persons travelled as ‘children’. However, since the defeat of ISIS, Western countries are facing a conundrum on how to treat these young former fighters. The status of these children has been contentious. Among the Western countries, there does not seem to be a clear position or consistent approach on how such children should be treated. It would appear that the approaches towards the dilemma on these young persons have, predominantly, been dictated by the political whims of individual states. Generally, the children have been regarded as young “terrorists” likely to pose danger to Western societies if repatriated back. However, the perceptions and actions towards these minors seem to depart from the normative approaches to children associated with armed conflict. The widely reported case of British teenager Shamima Begum shone the spotlight on the predicaments of children formerly associated with ISIS. This article makes a case for the treatment of ISISassociated children to be considered as child soldiers. When analyzed closely, these children deserve protections accorded to all children recruited for purposes of warfare. Recent case law seems to imply that such protection does not cease even after the age of 18 years. All considered, the denial of repatriation appears inimical to normative standards on children associated with armed conflict. Furthermore, the approaches of some of the Western countries could be vulnerable to criticism for violation of the rule of law. The arbitrary revocation of citizenship and barring of returns appear starkly in conflict with norms of natural justice. With this in mind, this article asserts that a consistent approach would require the Western approaches to treat ISISassociated children as victims first and accord them protections recognized in international law.