دلالت‌های جنایی «اخلاق ناصری: خواجه‌نصیرالدین طوسی»‏

خواجه‌نصیرالدین طوسی یکی از شخصیت‌های برجسته علمی ایرانی است که تلاش‌ها و آثار علمی ایشان در زمان خود بسیار درخور توجّه ‏بوده است. وانگهی، کتاب اخلاق ناصری، اثری اخلاقی و فلسفی درمورد تهذیب اخلاق فردی، تدبیر و سیاست امور اجتماعی است که ‏خواندن دگرباره آن خالی از فایده نیست. هدف این نوشتار، بررسی این کتاب ارزشمند از چشم‌انداز علوم جنایی است تا دلالت‌های آن ‏دراین‌زمینه بررسی شود. برای این منظور، پس از اشاره به تقسیم‌بندی دانش از نگاه خواجه‌نصیرالدین طوسی، نخست: انسان؛ دوّم: فرد و ‏اخلاق فردی؛ و سوّم: جامعه و سیاست اجتماعی موردِتوضیح و تبیین قرار گرفته است. نتیجه آنکه نظر به تعریف خواجه‌نصیرالدین طوسی از ‏انسان، می‌توان گفت آموزش‌وپرورش انسان هسته اصلی و کانونی سیاست در تربیت افراد و امور اجتماعی است و درخصوص پاسخ به ‏بزهکاری هم اصل بر پاسخ‌های ادغام‌کننده است نه طردکننده و افزون بر این پاسخ حذف‌کننده اعدام پذیرفته نشده است.‏

Criminal Implications of “The Nasirean Ethics: Sir Nasir AlDin Tusi”‎

Sir Nasir AlDin Tusi is one of the prominent Iranian characters whose scientific endeavors ‎and works in his time have been significant. The Nasirean Ethics as an ethical and ‎philosophical work is about edification of personal morality and social policy that its review is ‎valuable. This article is to look at this significant book with a criminal science point of view in ‎order to find out its criminal implications. To do so, after referring to the division of science in ‎the view of Sir Nasir AlDin Tusi, first, human; second, person and personal morality; and ‎third, society and social policy are explained. Consequently, regarding the Sir Nasir AlDin ‎Tusi’s definition of human, one could say that the education is the central part of edification of ‎personal morality and social policy and in terms of response to criminality he in principle give ‎priority to the reintegrative response but not exclusive one. Furthermore, the death penalty as ‎an eliminating response is not accepted.‎