نقد پست مدرنیستی بر پوزیتیویسم حقوقی در حقوق بین الملل

با اعمال رویکردها و مکاتب مختلف حقوقی با مباحث پیچیده‌ای در حوزه‌های مختلف حقوق مواجه می‌شویم که ریشه در مبانی حقوق دارند. اهمیت مسئله هنگامی بیشتر می‌شود که در حل مصادیق و مسائل عملی مختلف نیز با این مسئله مواجه می‌شویم تا حدی که اعمال تئوری‌های مختلف منجر به حصول نتایج مختلف حقوقی می‌شود.در این نوشتار به دو مکتب حقوقی فلسفی پرداخته می‌شود که اعمال هریک از آنها منجر به تفاوت استنتاجی موثر در درک مصادیق حقوقی می‌گردد. مکتب اول مکتب نسبتاً جدید پست‌مدرنیسم است که مبانی آن به‌صورت انتقادی در کنار مبانی مکتب سنتی پوزیتیویسم حقوقی قرار داده می‌شود. مبنای شناخت پست‌مدرنیست‌ها، استدراکات ذهنی انسانی است حال‌آنکه مبنای شناخت پوزیتیویست‌های حقوقی نوعی تکیه بر تجربه باتوجه‌به اراده کشورهاست.هر مکتب متدولوژی خاص خود را دارد که درک آنها در تصمیم‌گیری‌های حقوقی موثر است. درعمل معمولاً در تصمیم‌گیری‌های حقوقی درخصوص مصادیق عملی حقوقی به‌نوعی شاهد تعارض و تداخل این دو مکتب می‌باشیم. در این نوشتار تلاش شده تا با نقدی مبتنی بر مبانی تا حدودی نسبت به این مسئله احاطه پیدا شود.

A Postmodern Critique of Legal Positivism in International Law

International law contains many tensions based on diverse theoretical approaches that make international law their home. The way in which these approaches respond to specific legal questions create further tensions.In this context there are two basic schools in international law that make different ways of cognition about international facts, the novel theory of post modernism and the traditional legalpositivism theory. The consequences of adopting each theory can have influences over the answers for different questions. Postmodernism is based on cognition whereas legal positivism is based on some kind of experience which pertains to state will and “GRUND NORM”. Each school has its own methodology so that it is very fruitful to understand the effects of each school on an international law decisions. These two approaches can also interfere with each other.