تعویق صدور حکم و آثار آن

یکی از طرق ساماندهی نظام کیفری، اِعمال «اصل تفرید مجازات‌ها» می‌باشد. مقنّن ایران تا قبل از تصویب قانون جدید مجازات، در به‌کارگیری این اصل، از برخی روش‌ها ازجمله «تعلیق اجرای مجازات» و «آزادی مشروط» استمداد می‌جسته تا اینکه در قانون مجازات لاحق، گامی فراتر جهت اعمال اصل فوق برداشته و این روش‌ها را توسعه داده و نهادهایی چون «تعویق صدور حکم» را ایجاد نموده است؛ تاسیسی نوین در حقوق کیفری ایران که به قاضی پرونده، امکان معوّق نمودن اصدار حکم محکومیت شخص مجرم را با رعایت شروطی می‌دهد.در جستار حاضر، تلاش نگارندگان بر آن است که به ماهیت وجودی این نهاد پرداخته و شرایط استمداد، آثار و اهداف این نهاد را تبیین نمایند و در ضمن طرح مباحث، به تحلیل و بررسی مواد مرتبط با آن بپردازند.

Postponement of Sentences and it’s Consequences

One of the ways to organize penal system is the enforcement of principle of individualization of punishments. Iran’s legislator, before enacting new rule of punishments, for applying this principle used some methods including probation and parole until in subsequent punishment law, more steps were taken to realize and enforce this principle and these methods were developed, and also institutions such as postponement of sentence were established by legislator. This is a new institution in penal law which allows the judge of a case to postpone issuing conviction sentence of offender by considering some conditions.In this paper, authors attempt to review the nature of this institution and articulate the requirements, effects, purposes of this institution. While putting forward different discussions, we study and analyze related articles.