عصمت انبیا در آرا و آثار مولوی

اندیشمندان مسلمان بر حسب میزان پایبندی به ظواهر آیات و روایات متفاوت و یا ره یافت اصول گرایانه در تفسیر کلام خداوند و هم چنین بر حسب میزان اعتقاد به جبر یا اختیار آدمی، در باب عصمت انبیا مواضع مختلفی را برگزیده اند. محدوده ی اختلاف متکلمان و مفسران شامل عصمت پیامبران از گناهان عمدی یا سهوی، قبل یا بعد از بعثت، و در حیطه ی دریافت و ابلاغ وحی، و نیز اعمال فردی و اجتماعی بوده است. کم ترین مراتب عصمت را مرجئه - از جمله کرامیه و ماتریدیه - قائل بوده اند و بیش ترین مرتبه را متکلمان شیعه تبلیغ کرده اند. اشاعره و معتزله، در موقف بینابین ایستاده اند.این مقاله با بررسی سخنان جلال الدین محمد مولوی در این باب، و تطبیق آن با آرای فرق کلامی نتیجه می گیرد که نظرگاه مولوی در این زمینه نیز نه با اشاعره، بلکه با مرجئه هم سویی بیش تری نشان می دهد.