قلب در نهج البلاغه

قلب عنوانی است برای عضو کوچک صنوبری شکل در سمت چپ سینه ی آدمی و نیز عنوانی برای یک ساحتهای وجودی آدمی . اما این که حقیقت قلب( نه معنای فیزیکی آن ) چیست در میان صاحبنظران اختلاف است . در منابع دینی اسلام این مقوله فراوان به کار رفته است . از جمله ی آنها کتاب شریف نهج البلاغه است که مواضعی از آن به این موضوع اختصاص یافته است . هدف شناسایی معنا ، مفهوم ،‌جایگاه و احوال و کارکردهای این عنصر انسانی در نهج البلاغه است . روشی که نگارنده به کارگرفته است ، روشی توصیفی - تحلیلی است . به این معنا که با استناد به کتاب نهج البلاغه قلب ( یا دل ) مورد ملاحظه قرار گرفته لازم به ذکر است که نگارنده دل را نیز قلب مترادف گرفته است لذا با بکارگیری هر کدام از آنها رساننده ی مقصود خواهد بود .