رمان های تاریخی جرجی زیدان از منظر مکتب رمانتیسم

رمان تاریخی یکی از انواع رمان است که در آن نویسنده به بازآفرینی تاریخ در قالب داستان می پردازد و در کنار وقایع و شخصیتهای تاریخی از وقایع و شخصیتهای خیالی نیز بهره می جوید . این نوع داستانی در نیمه ی دوم قرن نوزدهم در عرصه ادبیات عربی تحت تاثیر رمانتیسم اروپایی شکل گرفت . والتر اسکات ( 1832 - 1771) در نیمه اول قرن نوزدهم این شیوه ی داستانی را رونق بخشید . نگارش این نوع داستانی از نخستین نشانه های تاثیر پذیری ادبیات عربی از مغرب زمین به شمار می رود که اولین بار در داستانهای سلیم بستانی ( 1884- 1848 ) نمایان شد . پس از او جرجی زیدان ( 1914- 1861 ) با توجه به تازه های ادبیات مغرب زمین و به ویژه تاثیر شگرف مکتب رمانتیسم از یک سو و میراث نوع داستانی ‹‹ رمانس ›› و نیز قصه های عامیانه ی شرقی از سوی دیگر ، جایگاه ویژه ای به این نوع ادبی در ادبیات عرب بخشید . در این مقاله به بررسی تاثیر مکتب رمانتیسم ، رمانس و میراث قصه های عامیانه بر رمانهای تاریخی جرجی زیدان می پردازیم . از بررسی تمامی این رمانها ( 21 رمان ) میسر نیست البته باید دانست طرح و چارچوب داستانهای تاریخی زیدان به یکدیگر کاملا شبیه است و تنها موضوع آنها بر حسب دوره ی تاریخی متفاوت است از این میان رمان مورد توجه ما ‹‹ غاده کربلا ›› است .