رشد کیفری (نقدی بر تبصره یک ماده ی 49 قانون مجازات اسلامی)

در زمان های دور مجازات مجرمان بهترین واکنش اجتماعی در مقابل آنان محسوب می شد اما با پیش رفت علم و پیدایش مکاتب علمی حقوق این سیاست رنگ باخت و مجرمان به عنوان بیماران اجتماعی که نیاز به درمان دارند مورد توجه قرار گرفتند. البته حقوق اسلامی از همان آغاز پیدایی به این نکته توجه داشت و اصلاح مجرمان را مهم تر از تنبیه آنان می دانست بنابراین در برخورد با مجرمانی که اراده کامل ندارند تفاوت قائل می شد که سلب مسئولیت از اطفال در همین راستا بود اما متاسفانه حقوق اسلامی در زمان های بعدی خود را با پیش رفت های علمی تطبیق نداد و سن مسئولیت به همان شکل اولیه باقی ماند که نیاز به اصلاح اساسی دارد. در این مقاله سعی شده است وضعیت موجود سن مسئولیت کیفری و اصلاحاتی که باید انجام گیرد مورد کنکاش قرار گیرد.